ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΞΕΧΑΣΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ…
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ!
Η γενική συνέλευση είναι το ανώτερο αποφασιστικό όργανο του φοιτητικού συλλόγου. Στη Γ.Σ. συμμετέχει το σύνολο των φοιτητών της Σχολής, είναι δικαίωμα που κατακτήθηκε από τους φοιτητές για τους φοιτητές και όχι για τις παρατάξεις. Είναι το μόνο πεδίο που μπορούν να αντιπαρατεθούν πολιτικές απόψεις, να διαμορφωθούν συνειδήσεις και να διαπαιδαγωγηθούν ολόκληρες γενιές στο να αμφισβητούν και να διεκδικούν όσα τους ανήκουν. Η Συνέλευση είναι το ζωντανό και αμεσοδημοκρατικό κύτταρο του φοιτητικού κινήματος, καθώς είναι μία διαδικασία οργανωμένη “από τα κάτω” κόντρα σε λογικές αντιπροσώπευσης, πεφωτισμένων μεγαλοστελεχών παρατάξεων, κλειστών συμβουλίων κλπ. Είναι, συν τοις άλλοις, μία συλλογική διαδικασία που έχει υιοθετήσει το κίνημα σε δυναμικές και νικηφόρες στιγμές (νόμος Αρσένη '98-'99, Μάιος-Ιούνιος '06, Γενάρης-Μάρτης '07, Δεκέμβρης '08 κ.ά.)
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ?.
Όπως είναι γνωστό το Δ.Σ. είναι το γραφειοκρατικό όργανο του συλλόγου στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι παρατάξεων ανάλογα με το ποσοστό που πήραν στις φοιτητικές εκλογές. Στη σχολή μας, συγκεκριμένα, οι έδρες του Δ.Σ. είναι συνολικά επτά με τη ΔΑΠ να κατέχει τις τρεις, την ΑΝ.ΑΡ.ΣΥ.Π. τις δύο, ενώ ΦΑΚ και ΠΚΣ από μία. Εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σαν σχήμα συμμετέχουμε στο Διοικητικό Συμβούλιο, όχι για να παίρνουμε αποφάσεις στις πλάτες του φοιτητικού συλλόγου, μακριά από συλλογικές και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, αλλά για να διασφαλίζουμε ότι οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ δεν θα το χρησιμοποιούν για να παρακάμπτουν- όπως συνηθίζουν- τον σύλλογο και τις ανάγκες του, για να μην μπορούν εύκολα να γίνουν οι “εκλεκτοί” συνομιλητές του υπουργείου, της κυβέρνησης, και των καθηγητών υπερασπιζόμενοι τα δικά τους συμφέροντα. Χαρακτηριστικά μιας ζοφερής κατάστασης είναι τα παραδείγματα άλλων σχολών στις οποίες ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ έχουν αυτοδυναμία (βλέπε ΠΑ.ΠΕΙ., Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΑΣΟΕΕ κλπ). Σ' αυτές τις περιπτώσεις οι φοιτητές αποφασίζουν σπάνια μέσω Γ.Σ., καπελώνεται η βούλησή τους, έχουν εδραιωθεί η νοθεία στις εκλογές, ρουσφέτια με καθηγητές ως προς τους βαθμούς-τα πτυχία κλπ. Ενάντια, λοιπόν, στα κλειστά συμβούλια των 7 ατόμων, επιλέγουμε να μην δίνουμε ονόματα στο Δ.Σ. αλλά να συμμετέχει στις διαδικασίες του όλο το σχήμα και ο σύλλογος (θεωρούμε ότι οι έδρες δεν ανήκουν σε εμάς, αλλά σε όλους τους φοιτητές), κάτι που η ΠΚΣ αρνείται πεισματικά να δεχτεί και σε πολλές σχολές πασχίζει ώστε να μην αναγνωρίζονται παρόμοιες κινήσεις. Δυστυχώς, η χρονική στιγμή δεν είναι κατάλληλη για τέτοιες “θλιβερές πολυτέλειες”.
Η κοινωνία ΔοΝείΤαι από τη μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού μεταπολιτευτικά, οι συνθήκες ζωής καθημερινά χειροτερεύουν, οι εργοδότες αποθρασύνονται και ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Τα δημόσια αγαθά παραδίδονται σε ιδιώτες και μετατρέπονται σε εμπόρευμα. Επιδόματα και μισθοί περικόπτονται, ενώ η μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι υπό διωγμό! Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι γίνονται καφετέριες και πάρκινγκ αντικαθιστούν τα δέντρα! Υπάρχουν τόσο πολλά κανάλια και τόσο λίγη πολυφωνία. Τόσο πολλή αστυνομία και τόσο λίγη δικαιοσύνη.
Στο μέτωπο της παιδείας, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΝΤ και ΕΕ έχουν βάλει στο στόχαστρο το δημόσιο και δωρεάν σχολείο και πανεπιστήμιο. Το πρόγραμμα για εμάς τους φοιτητές λέει: πολλούς διαφορετικούς-διασπασμένους κλάδους, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, ίση μεταχείριση των πτυχίων ιδιωτικών ιδρυμάτων με αυτά των δημοσίων, πτυχίο βασισμένο σε πιστωτικές μονάδες και όχι στο γνωστικό αντικείμενο της σχολής μας, manager στη διοίκηση των πανεπιστημίων που θα ρυθμίζει τις σπουδές ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, ρίχνοντας το επιστημονικό αντικείμενο σε δεύτερη μοίρα, φίμωση των φοιτητών σε θέματα διοίκησης των ιδρυμάτων, πειθαρχικά συμβούλια και διαγραφές φοιτητών.
ΌΛΟΙ, λοιπόν, ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 26/10 ΚΑΙ ΩΡΑ 13:00 ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ για να συζητήσουμε, να αποφασίσουμε και να δώσουμε μία προοπτική νίκης στις μάχες που ετοιμαζόμαστε να δώσουμε για όλα εκείνα που αποφασίζονται για εμάς-χωρίς εμάς. Στην εποχή του φόβου και του θυμού, ή θα εξαθλιωθούμε ή θα τους ανατρέψουμε!!!
Δεν θέλουμε οι Γενικές Συνελεύσεις να είναι όργανα των παρατάξεων, ούτε Γενικές Συνελεύσεις που θα καλούνται μόνο σε περιόδους έξαρσης του κινήματος. Θέλουμε οι Συνελεύσεις να γίνονται όσο το δυνατόν συχνότερα, ώστε να αποφασίζουμε συλλογικά για τα προβλήματά μας.
Όπου υπάρχει αμφισβήτηση, υπάρχει η αληθινή ελευθερία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου