«Όταν για να βρεις δεν υπάρχει καμιά δουλειά, πρέπει ν’ αντισταθείς! Πρέπει ολάκερο το κράτος, τα πάνω κάτω να φέρεις μέχρι να γίνεις ο ίδιος του εαυτού σου εργοδότης· και τότε πάντα διαθέσιμη δουλειά για σένα θα ‘χει! Όταν για την αδυναμία σας σας περιγελούν, δεν επιτρέπεται καιρό να χάνετε άλλο! Πρέπει έτσι να φροντίσετε που όλοι, όσοι αδύνατοι είναι, να βαδίσουνε μαζί. Τότε μεγάλη δύναμη πια θα είστε. Να σας περιγελάει τότε δεν θα τολμά κανείς!»
Το κάλεσμα αυτό του Μπρεχτ επιδιώκει να υλοποιήσει μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία που λαμβάνει χώρα τις μέρες αυτές. Μετά από αρκετές προσπάθειες, διαφορετικές συλλογικότητες και επιτροπές ανέργων συντονίστηκαν για την από κοινού διοργάνωση ενός μεγάλου συλλαλητηρίου ενάντια στις απολύσεις, την εφεδρεία και την ανεργία, στο κέντρο της Αθήνας στις 15 Δεκέμβρη. Στόχος της πρωτοβουλίας αυτής είναι ο μόνιμος αγώνας, η κοινή δράση και ο συντονισμός των διαφόρων επιτροπών ανέργων, με όποια μορφή και αν αυτές εμφανίζονται στις γειτονιές, στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς.
Η ανεργία σκαρφαλώνει κάθε μήνα φτάνοντας στο 17,5% στα επίσημα στοιχεία, με τους άνεργους να ξεπερνούν κατά πολύ τους 800.000. Από το Σεπτέμβρη του 2010 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2011 οι νέοι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 230.000, ενώ κάθε μήνα περίπου 20.000 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους. Το πρόβλημα είναι πιο έντονο στη νεολαία (46,4% το Σεπτέμβρη), με τον έναν στους δύο νέους να είναι άνεργοι. Το μέλλον προμηνύεται μαύρο με τις επιχειρήσεις να απολύουν συνεχώς, ενώ ο προϋπολογισμός της φτώχειας και της εξαθλίωσης που από κοινού αποφάσισαν κυβέρνηση και τρόικα, θα εκτινάξει τον αριθμό των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Η σύγχρονη πραγματικότητα που επιβάλλει η χούντα ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου είναι μισή δουλειά-μισή ζωή. Ανεργία, εφεδρεία και στην καλύτερη των περιπτώσεων δουλειά μαύρη, ανασφάλιστη, με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια. Απολύουν χιλιάδες εργαζόμενους τη στιγμή που αυτοί συνεχίζουν να πλουτίζουν. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ελληνικής Χαλυβουργίας, όπου ο βιομήχανος Μάνεσης προχώρησε σε απολύσεις 50 εργατών και απειλεί να συνεχίσει με μειώσεις μισθών κατά 40% και ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, όταν αυτή αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ελληνικής βιομηχανίας και αύξησε ραγδαία την παραγωγή και τα κέρδη της(!) σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Την ίδια στιγμή τα σχολεία συγχωνεύονται ή κλείνουν, οι μαθητές μένουν χωρίς δασκάλους, βιβλία, θέρμανση και λιποθυμούν από ασιτία, ενώ 17.000 αδιόριστοι και ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί περιμένουν να βρουν δουλειά. Τομείς που κατά κόρον εργάζεται η νεολαία όπως ο ΟΤΕ και γενικά οι τηλεπικοινωνίες τριπλασιάζουν τα κέρδη τους, αλλά μειώνουν τους μισθούς και απολύουν κατά χιλιάδες.
Η σύγχρονη πραγματικότητα που επιβάλλει η χούντα ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου είναι μισή δουλειά-μισή ζωή. Ανεργία, εφεδρεία και στην καλύτερη των περιπτώσεων δουλειά μαύρη, ανασφάλιστη, με μισθούς πείνας και εξαντλητικά ωράρια. Απολύουν χιλιάδες εργαζόμενους τη στιγμή που αυτοί συνεχίζουν να πλουτίζουν. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ελληνικής Χαλυβουργίας, όπου ο βιομήχανος Μάνεσης προχώρησε σε απολύσεις 50 εργατών και απειλεί να συνεχίσει με μειώσεις μισθών κατά 40% και ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, όταν αυτή αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ελληνικής βιομηχανίας και αύξησε ραγδαία την παραγωγή και τα κέρδη της(!) σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Την ίδια στιγμή τα σχολεία συγχωνεύονται ή κλείνουν, οι μαθητές μένουν χωρίς δασκάλους, βιβλία, θέρμανση και λιποθυμούν από ασιτία, ενώ 17.000 αδιόριστοι και ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί περιμένουν να βρουν δουλειά. Τομείς που κατά κόρον εργάζεται η νεολαία όπως ο ΟΤΕ και γενικά οι τηλεπικοινωνίες τριπλασιάζουν τα κέρδη τους, αλλά μειώνουν τους μισθούς και απολύουν κατά χιλιάδες.
Δεν είναι, λοιπόν, ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, ότι δεν υπάρχουν δουλειές, ότι δεν έχουμε αρκετά εφόδια. Είμαστε η πιο μορφωμένη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από κάθε προηγούμενη, σε μια εποχή που εξαιτίας των τεχνολογικών εξελίξεων δίνεται η δυνατότητα με λιγότερη δουλειά να παράγονται περισσότερα προϊόντα ικανά για τις ανάγκες όλου του πλανήτη. Και όλα αυτά γιατί για το κεφάλαιο η κρίση αποτελεί ευκαιρία για την αύξηση της κερδοφορίας του και φυσικά για την παγίωση των νέων εργασιακών σχέσεων της φτώχειας και της ανασφάλειας. Προκειμένου ο καπιταλισμός να ξεπεράσει την κρίση του και το μεγάλο κεφάλαιο να βγει αλώβητο απ’ αυτήν, ΕΕ, ΔΝΤ, κυβερνήσεις, τραπεζίτες, βιομήχανοι και εργοδότες φέρνουν μια νέα «μαύρη» εργασιακή πραγματικότητα. Τα αλλεπάλληλα Μνημόνια, το Μεσοπρόθεσμο, ο εφαρμοστικός νόμος, αλλά και τα αποτελέσματα της τελευταίας Ευρωσυνόδου έχουν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Γενικευμένη στάση πληρωμών των εργοδοτών προς τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, μείωση αποζημιώσεων απόλυσης κατά 50%, κόψιμο 13ου και 14ου μισθού, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εφεδρεία, νέο καθεστώς προσλήψεων (1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις με σύνταξη) και δεν έχει τελειωμό.
Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι θέλουν να εξαλείψουν την ανεργία, αυτή είναι αναγκαία για να συνεχίσει να υπάρχει το καπιταλιστικό σύστημα. Ο καπιταλισμός, η εργοδοσία, η κυβέρνηση αξιοποιούν την ανεργία, την ύπαρξη του «εφεδρικού στρατού εργασίας» για να μειώσουν συνολικά τους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζόμενων και κυρίως των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας κάτω από την απειλή της απόλυσης. Με αυτό τον τρόπο γενικεύεται η ημιαπασχόληση και γενικότερα η ελαστική εργασία. Ένα μέρος του κόστους εργασίας και του κόστους ασφάλισης μεταφέρεται από τον εργοδότη στο κράτος και από αυτό στους εργαζόμενους μέσω της φορολογίας (επιδοτούμενες προσλήψεις). Παράλληλα τα επιδόματα ανεργίας αντικαθιστούνται με ενισχύσεις που χορηγούνται στους εργοδότες, ώστε να προσλάβουν ή να καταρτίσουν ανέργους.
Η νεολαία και με πιο αναβαθμισμένο τρόπο οι φοιτητές, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής. Είμαστε τα πειραματόζωα στη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνουν. Πλάι στην ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων έρχεται και η επίθεση στην παιδεία. Ο νόμος-έκτρωμα της Διαμαντοπούλου θα μας βγάζει και με την βούλα πλέον στην ανεργία, στην μετανάστευση ή στη μαύρη εργασία των 500 ευρώ, με την κατάργηση των πτυχίων (ταυτόχρονα με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας), την υποβάθμιση των μορφωτικών μας δικαιωμάτων, τη δια βίου κατάρτιση και το αέναο κυνήγι πιστωτικών μονάδων για να επαναπιστοποιείται το δικαίωμά μας στην εργασία. Τελικά δημιουργεί ένα εργαζόμενο χωρίς καμία γνωστική επάρκεια και χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα. Μας θέλουν χωρίς βιβλία, χωρίς παιδεία, χωρίς ελπίδα για το μέλλον, εύκολο αντικείμενο εκμετάλλευσης και χειραγώγησης.
Απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας και του ατομικού δρόμου, οι άνεργοι πρέπει να πάψουν να είναι ψηφία σε στατιστικές και να αποκτήσουν πρόσωπο και φωνή. Αυτό το ρόλο καλείται να παίξει η Πρωτοβουλία κατά της ανεργίας και των απολύσεων και άλλες πρωτοβουλίες που θα πάρουμε το επόμενο διάστημα και μέσα στις σχολές. Όμως αυτό μόνο του δεν αρκεί. Πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας θα ζει υπό ένα μόνιμο καθεστώς ελαστικής εργασίας και ανεργίας, ενώ ένα άλλο κομμάτι θα περάσει στην εξαθλίωση και στο περιθώριο. Το μέτωπο της ανεργίας λοιπόν είναι ζήτημα του λαϊκού κινήματος, είναι αγώνας επιβίωσης για τη νεολαία και τους εργαζόμενους και εν τέλει για ολόκληρη την κοινωνία. Χρειάζεται οργάνωση στη γειτονιά, στο σωματείο, στο πανεπιστήμιο, κοινωνικά κέντρα και πρωτοβουλίες που όλα μαζί θα συντονίζονται σε μια ενιαία μορφή. Χρειάζεται ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής αυτής της πολιτικής, βασική πλευρά του οποίου θα είναι η πάλη ενάντια στην ανεργία. Ένα μέτωπο που θα μπορεί να ενώνει το νέο άνεργο, το μετανάστη, το δημόσιο υπάλληλο, τον ωρομίσθιο εκπαιδευτικό, το φοιτητή, τον εργάτη της Ελληνικής Χαλυβουργίας, όλη την κοινωνία σε μία μάχη για ζωή με αξιοπρέπεια, δουλειά με δικαιώματα, παιδεία των αναγκών μας.
ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 15.00 ΣΤΟ ΑΜΦ 24 ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ
ΠΕΜΠΤΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 18.00 ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου