Άπορα Πανεπιστήμια

Το νέο έτος ήρθε και απ' ότι φαίνεται θα είναι το πιο κρίσιμο για την πορεία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι προϋπολογισμοί των ιδρυμάτων για το 2012 μας στέλνουν κάποια πρώτα μηνύματα όπως και ο νέος κρατικός προϋπολογισμός που η ψήφισή του ήταν το πρώτο βήμα της συγκυβέρνησης των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Αλήθεια γιατί την ίδια στιγμή που οι κρατικές δαπάνες στον προϋπολογισμό ανέρχονται στα 170δις περίπου η παιδεία και η υγεία αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία τους; Φταίει το υπέρογκο δημόσιο, οι αιώνιοι φοιτητές και οι υπεράριθμοι συνταξιούχοι; Ας ρίξουμε μια ματιά λοιπόν πως κατανέμονται αυτά τα 170δις του κρατικού προϋπολογισμού, τι θέλει να πετύχει με αυτό η κυβέρνηση και η ΕΕ και τι αυτό σημαίνει για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους σ' αυτήν.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που το 71,1% του προϋπολογισμού (120,9δις) πηγαίνει για τόκους, χρεολύσια και για την ενίσχυση των τραπεζών, οι δαπάνες για το ΝΑΤΟ αυξάνονται κατά 16,8% και για το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη κατά 4,4% μόλις το 11,4% των δαπανών (19,4δις) αφορούν μισθούς και συντάξεις και 10,1% (17,1δις) προορίζονται για παιδεία, υγεία, ασφαλιστικά ταμεία, συγκοινωνίες.

Συγκεκριμένα για την παιδεία οι δαπάνες έπεσαν στο 2,75% του ΑΕΠ που είναι οι πιο χαμηλές των τελευταίων δεκαετιών, έτσι οι λειτουργικές δαπάνες για τα σχολεία μειώνονται κατά 83,3% για την πρωτοβάθμια και κατά 57,8% για τη δευτεροβάθμια. Παρόμοια είναι και η κατάσταση στη τριτοβάθμια εκπαίδευση με την πλειοψηφία των ιδρυμάτων να έχουν καταρτίσει προϋπολογισμούς μειωμένους κατά 50% σε σχέση με πέρσι! Το μόνο κονδύλι το οποίο αυξήθηκε είναι αυτό για τη Δια Βίου Μάθηση (αυτό που έχουν πιο πολύ ανάγκη οι εργοδότες δηλαδή, για τη γρήγορη κατάρτιση των εργαζομένων-λάστιχο). Τι θα σημάνουν όμως όλα αυτά για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους μες στα ιδρύματα;

Δίδακτρα: Είναι ζήτημα χρόνου να μας ζητήσουν να πληρώνουμε προκειμένου να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας. Πώς άλλωστε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τα ιδρύματα την ίδια στιγμή που 1δις την εβδομάδα απ' τον προϋπολογισμό πάει στις τράπεζες για τοκοχρεολύσια; “Πλήρωνε λοιπόν” μας λένε για ένα πιστοποιητικό-διαβατήριο για την ανεργία ή στην καλύτερη για μια δουλειά των 500 ευρώ. Διαμορφώνεται έτσι μια παιδεία για λίγους, αφού οι νέοι από φτωχές οικογένειες δεν θα μπορούν να σπουδάσουν ή θα αναγκάζονται να δουλέψουν όταν οι άνεργοι είναι πάνω από 1εκ.

Φοιτητική μέριμνα: Συγγράμματα; Σίτιση και στέγαση; Όλα αυτά είναι πολυτέλειες στην εποχή των μνημονίων και του Πανεπιστημίου της αγοράς. Ήδη πολλά απ' τα συγγράμματα που δίνονταν έχουν κοπεί σε ορισμένες σχολές, με κατεύθυνση, όπως φαίνεται και απ' τον νέο νόμο, την πλήρη κατάργησή τους και την αντικατάστασή τους το πολύ από ηλεκτρονικές σημειώσεις.

Όσο αφορά τη σίτιση και τη στέγαση, λόγω των απολύσεων και της υποχρηματοδότησης, θα είναι αδύνατον για τα ιδρύματα να μπορέσουν να διασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία τους χωρίς να ανεβάσουν τις τιμές ή να εκχωρήσουν αυτές τις λειτουργίες σε ιδιώτες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εστιών οι οποίες μετά την κατάργηση του ΕΙΝ από 1/1/2012 περνάνε στη δικαιοδοσία των ιδρυμάτων τα οποία όμως δεν έχουν κονδύλια για να τις λειτουργήσουν. Έτσι είτε αυτές θα κλείσουν, είτε θα μπουν ενοίκια περνώντας σε ιδιώτες κλπ. Άλλωστε και ο νέος νόμος προβλέπει ότι αυτές τις λειτουργίες μαζί με την έρευνα θα τις διαχειρίζεται μία ιδιωτική εταιρεία (Α.Ε. όπως αναφέρει) με κριτήριο τη μέγιστη οικονομική τους απόδοση και όχι φυσικά τις ανάγκες των φοιτητών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Απολύσεις-εφεδρείες: Οι άνεργοι μπορεί να έχουν ξεπεράσει το 1εκ. αλλά η κυβέρνηση Παπαδήμου συνεχίζει όντως να ενισχύει την “ανταγωνιστικότητα της χώρας” (των επιχειρήσεων δηλαδή). Να απολύει, να μειώνει μισθούς και να ξεπουλάει δημόσια αγαθά. Ακριβώς πάνω σε αυτή τη λογική και με αφορμή την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων πάρα πολλοί εργαζόμενοι στα ιδρύματα, μετά την περικοπή των μισθών τους, αντιμετωπίζουν την απειλή της απόλυσης, έτσι ώστε όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, το νέο Πανεπιστήμιο της αγοράς να μπορέσει να κάνει προσλήψεις με νέες συμβάσεις, πολύ χειρότερες απ' τις υπάρχουσες. Το παρόν αυτών των ανθρώπων δείχνει το δικό μας μέλλον.

Συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων: Το υπουργείο ήδη έχει εκφράσει την πρόθεσή του για 100 συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων μέσα στο 2012. Η λογική τους απλή: όποιες σχολές δεν παράγουν έρευνα και εργαζόμενους χρήσιμους για την κερδοφορία των επιχειρήσεων δεν έχουν λόγο ύπαρξης και θα κλείσουν. Έτσι οι εισακτέοι στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα είναι όσοι και τις δεκαετίες του '50 και του '60 και απ' τη μία όσοι λίγοι έχουν την οικονομική δυνατότητα ή είναι άριστοι θα εισάγονται στα κέντρα αριστείας που θα φτιάχνουν τα στελέχη της παραγωγής και απ' την άλλη οι υπόλοιποι θα αγοράζουν πιστοποιητικά, προοριζόμενοι να γίνουν τα πιο αποδοτικά και φθηνά γρανάζια της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Λένε ότι οι περικοπές στην παιδεία (και γενικά στο δημόσιο) είναι αναγκαίες, ώστε να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος, για το οποίο φταίμε όλοι αφού «μαζί τα φάγαμε». Αυτό το χρέος δεν είναι του λαού – Απαιτούμε τη διαγραφή του. Το δημιουργήσανε οι αλλεπάλληλες επιδοτήσεις στις τράπεζες και οι φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, μαζί με τα δάνεια και τις επιχορηγήσεις της ΕΕ. Και τώρα θέλουν να το αποπληρώσουν καταργώντας τα δημόσια αγαθά, κόβοντας μισθούς και συντάξεις, συνεχίζοντας την φοροεπιδρομή. Θέλουν να φορτώσουν στις πλάτες μας τις συνέπειες της καπιταλιστική κρίσης.

Συνοψίζοντας, κάθε τι που θεωρείται απαραίτητο για την επιβίωση και την αξιοπρεπή ζωή ενός ανθρώπου γκρεμίζεται συθέμελα επειδή η φούσκα των τραπεζών έσκασε και ο καπιταλισμός “έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας”. Εμείς και οι οικογένειές μας έχουμε πληρώσει ήδη πολλά και για τις σπουδές μας και για τα χαράτσια τους και στον ορίζοντα βλέπουμε μόνο φτώχεια και ανεργία! Η ανατροπή της επίθεσης που μας εξαπολύουν είναι ζήτημα επιβίωσης, όσο μένουμε αδρανείς δεν θα μπορέσουμε να σώσουμε ούτε ένα απ' τα δικαιώματά μας. Πρέπει να αποτρέψουμε την εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου. Κανένας φοιτητής δεν πρέπει να πληρώσει για τα βιβλία του, για σίτιση και στέγαση, κανένα Συμβούλιο Διοίκησης δεν πρέπει να εκλεγεί! Μαζί με τους εργαζόμενους των Ιδρυμάτων να παλέψουμε ενάντια στις απολύσεις και για τη συνολική ανατροπή-απόσυρση του νέου νόμου.

Συνάδελφοι πρέπει να οργανωθούμε στον φοιτητικό μας σύλλογο και στη γενική μας συνέλευση, για ένα φοιτητικό κίνημα που θα υψώσει τοίχος στη συγκυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Που θα μπορέσει μέσα απ 'τις καθημερινές μεγάλες ή μικρές μάχες του να συμβάλλει σε ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό διαρκείας για να φύγουν όλοι αυτοί και μαζί τους η φτώχεια, η ανασφάλεια, η διαφθορά. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας.