Κάτω τα χέρια από τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και το άσυλο!

Η περίοδος που διανύουμε τον τελευταίο μήνα σημαδεύτηκε από πρωτοφανείς επιθέσεις των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (καταλήψεις-στέκια) και χώρους πανεπιστημιακού ασύλου στο κέντρο της Αθήνας. Κατόπιν πολιτικής απόφασης της κυβέρνησης υπό την πίεση της φασιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής και με το άλλοθι κάποιων κατασκευασμένων μηνύσεων ξεκίνησε το κυνήγι μαγισσών με την εκκένωση της κατάληψης της βίλας Αμαλίας. Η βίλα Αμαλίας αποτελούσε για πάνω από 20 χρόνια ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης στον όποιο αναπτύχθηκε η πανκ-ροκ σκηνή της Ελλάδας, ενώ παράλληλα διεξάγονταν σειρά εκδηλώσεων όπως συζητήσεις, προβολές κ.ά.  Σπουδαία ήταν και η χρήση της κατάληψης ως στέγη, καθότι έχει στεγάσει άτομα από όλο τον κόσμο. Ουδέποτε δημιούργησε πρόβλημα στους κατοίκους, παρά μόνο στους φασιστές που λυμαίνονται την περιοχή και χτυπούν μετανάστες και αγωνιστές.

Ακολούθησε η καταπάτηση του ασύλου στην ΑΣΟΕΕ, όπου πάλι με πρόσχημα κάποιες μηνύσεις για κάλυψη του παρεμπορίου έγινε έφοδος της αστυνομίας όπου κατέληξε να ανοιχτούν και να ψαχτούν τα στέκια αριστερών και αναρχικών συλλογικοτήτων. Τις επόμενες ημέρες ξεκίνησε μια σειρά κινήσεων με σκοπό την ένδειξη αλληλεγγύης και την αντιπληροφόρηση απέναντι στον οχετό προπαγάνδας των ΜΜΕ που μιλούσαν για εστίες ανθρώπων του κοινού ποινικού δικαίου, όπου μοναδικό σκοπό είχαν να σπείρουν το χάος. Μέσα σε αυτές τις δράσεις, ήταν και η προσπάθεια 90 ανθρώπων να ανακαταλάβουν τον χώρο της βίλας Αμαλίας σε μια κίνηση αιφνιδιασμού και αντίστασης απέναντι στην επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση. Όπως ήταν προφανές αυτή η ενέργεια χτυπήθηκε άμεσα και προχωρώντας άλλο ένα βήμα μπροστά, η αστυνομία εκκένωσε και την Κατάληψη Σκαραμαγκά επί της οδού Πατησίων. Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι μια από τις νεώτερες καταλήψεις του κέντρου και στο χώρο που στεγάζεται είχαν δημιουργηθεί αίθουσα χορού, αίθουσα Η/Υ, εργαστήρι ξυλουργίας, εργαστήρι επισκευής ποδηλάτων, πίστα αναρρίχησης (!) Όμως ο κρατικός μηχανισμός δεν σταμάτησε εκεί. Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός κάνει δακρύβρεχτες δηλώσεις για τη δημοκρατία που δεν τρομοκρατείται, οι δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Η κατάληψη στα μιντιακά πλαίσια ανομίας μεταξύ άλλων διοργάνωνε και παιδικές εκδηλώσεις σε μια χρονική περίοδο όπου η πολιτική της κυβέρνησης έβαλε λουκέτο σε εκατοντάδες παιδικούς σταθμούς και πέταξε χιλιάδες παιδιά στο δρόμο.

Τα γεγονότα που περιγράφονται παραπάνω είναι λίγο πολύ γνωστά κυρίως μέσω της «ενημέρωσης» από τα κυρίαρχα μίντια, που επιτέλεσαν για πολλοστή φορά τον ρόλο του ρουφιάνου και του παπαγάλου της τρόικας εσωτερικού, δηλαδή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Την στιγμή που έχει ξεσπάσει το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ με την εμπλοκή στην αλλοίωση και την απόκρυψη της των μνημονιακών κυβερνήσεων, την στιγμή που οι τιμές στους φόρους πετρελαίου θέρμανσης ανεβαίνουν όπως γίνεται αντίστοιχα και με τα τιμολόγια της ΔΕΗ, σε μια κίνηση αποπροσανατολισμού και εντυπωσιασμού η κυβέρνηση χτυπάει το λαϊκό κίνημα μέσω της εκκένωσης των καταλήψεων και της καταπάτησης του ασύλου. Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη κίνηση του κράτους που θέλει «Μ’ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια». Από τη μια να τραβήξει τα βλέμματα από τα βαθιά ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητας που έχει δημιουργήσει μέσω της μνημονιακής πολιτικής και από την άλλη να τρομοκρατήσει όσους αγωνίζονται με το να αμφισβητεί με τον πιο απτό τρόπο τους χώρους κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης καθώς και το άσυλο με την ιστορική βαρύτητα που έχει ως λαϊκή κατάκτηση, χώρο αντίστασης και ελεύθερης έκφρασης. Μετά την διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους, την διάλυση του δημοσίου, το πετσόκομμα στους μισθούς και στις συντάξεις και σωρεία αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων υπό της επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ σε βάρος της εργασίας, χτυπούν τα δημοκρατικά δικαιώματα είτε αυτά ήταν/είναι θεσμικά κατοχυρωμένα (απεργίες, άσυλο, απόρρητο κ.α.), είτε όχι (καταλήψεις, στέκια). Άλλωστε εδώ και καιρό νόμος είναι το δίκιο της Τρόικας, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των ντόπιων και ξένων μεγαλοεπιχειρηματιών όπου μέχρι και το δικό τους σύνταγμα δε δίστασαν να κάνουν κουρέλι για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Απέναντι σε αυτή την κίνηση ο χώρος της κοινοβουλευτικής αριστεράς του συμβιβασμού πλέον, βρέθηκε σε αμηχανία. Το ΚΚΕ από τη μεριά του θεώρησε ότι το ζήτημα δεν το αφορά όπως δεν αφορά και ευρύτερα τις λαϊκές μάζες και πήρε αμέσως θέση ενάντια στις καταλήψεις με ένα τρόπο που οριακά πατούσε σε κυβερνητικά εδάφη. Ο ΣΥΡΙΖΑ χαμένος μέσα στο αγωνιώδες όραμα του κυβερνητισμού, ενώ σε πρώτο χρόνο προσπάθησε να δώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στο γεγονός, το χαρακτήρισε στην εξέλιξη του επίσης ανούσιο και αποπροσανατολιστικό, φτάνοντας στο σημείο να χαρακτηρίσει την συμβολική κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ, μιας μνημονιακής κυβερνητικής συνιστώσας, ως αντιδημοκρατική πρακτική! Απέναντι σε αυτή την κοντόφθαλμη και εσωστρεφή  λογική, αντιπαρατάχθηκε μια άλλη επίσης ρηχή αντίληψη από κομμάτι του αναρχικού χώρου, που είδε ως καθαρά εσωτερικό ζήτημα τις επιθέσεις στις καταλήψεις και στο άσυλο και με πλήρη εσωστρέφεια προσπάθησε να το διαχειριστεί. Δεν γίνεται καν λόγος για την αντίληψη των κυβερνητικών δυνάμεων, οι οποίες εμπνεύστηκαν το συγκεκριμένο σχέδιο, πάνω απ’ όλα γιατί είναι βαθιά υποκριτές και ασυνεπής. Την στιγμή που καταδικάζουν δήθεν την βία «από όπου και αν προέρχεται», την χρησιμοποιούν για να τρομοκρατήσουν το λαϊκό κίνημα. Την στιγμή που η ΟΝΝΕΔ προκαλεί λέγοντας για την «Βίλα ανομίας» και το σλόγκαν πως «η βία δεν είναι πολιτισμός», δεν ξεχνάμε την δολοφονία του Τεμπονέρα, ούτε τις υπόγειες σχέσεις τους με τον χώρο μπράβων και φασιστών, όπως επίσης δεν ξεχνάμε καμία κρατική δολοφονία όπως αυτές του Αλέξη, του Καλτεζά και τόσων άλλων επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Η βία είναι ο μόνος δρόμος τους απέναντι στην όποια λαϊκή αντίσταση.

Ως ΑΝ.ΑΡ.ΣΥ.Π.-ΕΑΑΚ, πιστεύουμε ότι το ζήτημα της επίθεσης από την πλευρά της κυβέρνησης είναι βαθιά πολιτικό και σκοπεύει όπως προείπαμε σε δύο βασικά πράγματα, από τη μια στην συγκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν και στον αποπροσανατολισμό των λαϊκών μαζών, και από την άλλη στο χτύπημα του κινήματος και στην εγκαθίδρυση της λογικής περί αριστερής-αναρχικής βίας-ανομίας, που το «υπεύθυνο» κράτος θα πατάξει. Με αυτό τον τρόπο καλούνται να δημιουργήσουν ένα νέο πολιτικό τοπίο της δήθεν ανάπτυξης-σταθερότητας με το ανάλογο κόστος σε βάρος του κόσμου της εργασίας ενώ ταυτόχρονα ζυμώνεται ως κυρίαρχη αντίληψη σε ηθικό και πολιτικό επίπεδο η υποταγή και ο νεοφασισμός. Δίνουν σάρκα και οστά στο νέο εργασιακό μεσαίωνα, όπου οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του μνημονίου εφαρμόζονται καθαγιασμένες από κυβερνητικές συμπράξεις (κυβέρνηση Παπαδήμου και τωρινή) και σφιχταγκαλιάζονται με νεοφασιστικές αντιλήψεις από πλευράς αστυνομίας και παρακρατικών δυνάμεων όπως η Χρυσή Αυγή.

Απέναντι στον ολοκληρωτισμό του κράτους «έκτακτης ανάγκης» καλούμαστε να απαντήσουμε με όπλο την αλληλεγγύη κόντρα σε κάθε λογική εσωστρέφειας. Την ώρα που χτυπούν το άσυλο και τους χώρους αυτοοργάνωσης όλοι εμείς εργαζόμενοι, φοιτητές, άνεργοι πρέπει να υψώσουμε τοίχος αντίστασης. Ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο και αυτό γίνεται αντιληπτό από το γεγονός ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να συνάψει κοινωνικές συμμαχίες και προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται με κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως το άδειασμα των καταλήψεων. Σε αυτό τους το φόβο το μουδιασμένο και αδρανές μέχρι τώρα αγωνιστικό κομμάτι μέσα στους συλλόγους, πρέπει να δώσει την απάντηση που πρέπει. Την Πέμπτη 10/01 μετά από ανοιχτή συνέλευση στο πολυτεχνείο έγινε διαδήλωση αλληλεγγύης έξω από την ΓΑΔΑ, ενώ το Σάββατο 12/01 πάνω από 10.000 άτομα συμμετείχαν στην αντίστοιχη πορεία. Το επόμενο διάστημα θα ακολουθήσουν και άλλες δράσεις. Ήρθε ο καιρός να κάνουμε πράξη το σύνθημα μας:

«Στο δρόμο σπάμε την τρομοκρατία

με όπλο την κατάληψη και την απεργία!»