Ο σύλλογος είσαι ΕΣΥ!

-Έχουμε συνέλευση σήμερα, θα έρθεις;

-Μπα, τι να έρθω να κάνω; Θα είναι πάλι τα κόμματα

και θα τσακώνονται και στην τελική δε θα καταφέρουμε και τίποτα…

Ένας συνηθισμένος διάλογος που ακούγεται συχνά μεταξύ των φοιτητών που αναδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την αποστροφή τους απέναντι στους συλλόγους και τις διαδικασίες τους. Πέραν όμως του να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα έχει περισσότερη σημασία να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι αιτίες του προβλήματος. Σίγουρα λοιπόν ένας βασικός λόγος που συντελεί σε αυτή την κατάσταση είναι ο τρόπος διεξαγωγής των Γενικών Συνελεύσεων και η στάση των παρατάξεων μέσα σε αυτές. Συνηθισμένη είναι η αδιέξοδη αντιπαράθεση μεταξύ οργανωμένων και μόνο δυνάμεων και μάλιστα πάνω σε ζητήματα που πολλές φορές αφήνουν παγερά αδιάφορη την πλειοψηφία των φοιτητών και δεν επιτρέπουν στον ανένταχτο κόσμο να συμβάλλει στη διαδικασία αυτή. Όταν μάλιστα αυτή η αντιπαράθεση ξεφεύγει και καταλήγει σε λασπολογία λειτουργεί ακόμη πιο αποτρεπτικά στο να συζητήσει ο σύλλογος ουσιαστικά για όλα αυτά που τον αφορούν. Παρόλα αυτά ο βασικότερος λόγος που δεν πραγματοποιούνται Γενικές Συνελεύσεις ή που δεν είναι ιδιαίτερα μαζικές είναι η στροφή των φοιτητών στη λογική της ατομικής επίλυσης των προβλημάτων, του ανταγωνισμού και της ηττοπάθειας ότι ακόμη και συλλογικά δε μπορείς να κερδίσεις τίποτα. Η λογική αυτή του ατομικού δρόμου δεν οφείλεται απλά σε ένα πιεστικό πρόγραμμα σπουδών, στα πολλά εργαστήρια και εργασίες που έχουμε συνεχώς να κάνουμε αλλά στην ίδια την κοινωνική πραγματικότητα που μας επιβάλλει να τελειώσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τη σχολή μας, με όσο το δυνατό μεγαλύτερο βαθμό στον ανταγωνισμό με το διπλανό μας ώστε να είμαι «Εγώ» ένας από τους ελάχιστους «τυχερούς» που θα καταφέρει να βρει δουλειά με 400 ευρώ και χωρίς κατοχυρωμένα δικαιώματα και συλλογική σύμβαση, μόνο και μόνο για να καταφέρω απλά να επιβιώσω.

Σε μια περίοδο όπου δεχόμαστε επίθεση από παντού, με τους φοιτητές να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν ακόμη και στο κόστος σπουδών, με φοιτητικές εστίες και εστιατόρια να κλείνουν ή να ιδιωτικοποιούνται, με την ανεργία στους νέους να ξεπερνά το 60% και όλα αυτά σε συνδυασμό με την κοινωνική εξαθλίωση που επιφέρουν τα Μνημόνια και τα μέτρα λιτότητας είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να ενδυναμώσουμε τους συλλόγους και τις συλλογικές διαδικασίες. Πρέπει να επεξεργαστούμε όλοι από κοινού ιδέες και τρόπους για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού μας συλλόγου. Από τη μεριά μας, θέλουμε και επιδιώκουμε οι Γενικές Συνελεύσεις να αποτελούν το ανώτατο όργανο στο οποίο οι φοιτητές θα απευθύνονται για οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουν είτε αυτό είναι τα μαζικά κοψίματα σε μαθήματα, τα κομμένα συγγράμματα, το κλείσιμο σχολών και τμημάτων, είτε η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η συνολικότερη επίθεση στην εργασιακή μας προοπτική. Θεωρούμε λοιπόν τη Συνέλευση το ανώτατο όργανο του συλλόγου ακριβώς γιατί εκεί ο κάθε φοιτητής μπορεί να εκφράσει την άποψή του, να συζητήσει για τα προβλήματά του και να αποφασίσει αυτός για αυτά που τον αφορούν ενάντια σε λογικές ανάθεσης που εναποθέτουν τις λύσεις των προβλημάτων σε λίγους «πεφωτισμένους» αντιπροσώπους. Τη στιγμή που διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη των συλλόγων (νέο μοντέλο συνδιοίκησης με ένα μόνο εκπρόσωπο φοιτητών, Συμβούλια Διοίκησης ) είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ οι σύλλογοι και οι διαδικασίες τους να λειτουργήσουν πραγματικά ώστε οι φοιτητές να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να επιβάλλουν τις ανάγκες τους. Στα πλαίσια αυτά, η λειτουργία πολιτιστικών ομάδων των συλλόγων (κινηματογραφικός όμιλος, ομάδα φωτογραφίας, θεατρική ομάδα, κ.α.) θα μετατρέψει τις σχολές σε έναν χώρο όπου πέραν από τη στείρα εκπαιδευτική διαδικασία, θα πραγματοποιούνται και άλλες δραστηριότητες που θα συμβάλλουν στην περαιτέρω πνευματική καλλιέργεια του φοιτητή αλλά και στον επαναπροσδιορισμό και ανατροφοδότηση των ίδιων των συλλογικών διαδικασιών.

Ακριβώς επειδή ο κάθε φοιτητής πρέπει να συντονιστεί με τους υπόλοιπους συμφοιτητές του μέσω των συλλογικών διαδικασιών, έτσι και ο κάθε σύλλογος πρέπει να συντονιστεί με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους προκειμένου να αντιμετωπίσει ενιαία την επίθεση που δέχεται συνολικά το Πανεπιστήμιο και η νεολαία. Αυτός ο συντονισμός μπορεί να επιτευχθεί μέσω του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων, μιας δομής στην οποία μέσω αιρετών και ανακλητών αντιπροσώπων μεταφέρονται οι αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των συλλόγων προκειμένου το φοιτητικό κίνημα να βγει ενωμένο και μαχητικό στο προσκήνιο. Έτσι λοιπόν το φοιτητικό κίνημα μπορεί να συνδεθεί με τους εργαζομένους, τους καθηγητές και όλους όσους πλήττονται τόσο εντός όσο και εκτός του Πανεπιστημίου ώστε να απαντήσουν συλλογικά στη συνολικότερη επίθεση που εξαπολύουν κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ και διαλύουν τις ζωές και το μέλλον μας.

Στη μάχη της γενιάς μας

ή θα χάσει ο καθένας μόνος του

ή θα κερδίσουμε όλοι μαζί!