Τελικά άνοιξε η Πληροφορική;

Μετά από 13 εβδομάδες επιτέλους ήρθε η ώρα μιας ομαλής ακαδημαϊκής καθημερινότητας… ή τουλάχιστον αυτό επιδιώκει με την τελευταία απόφασή του ο Φοιτητικός Σύλλογος. Το ζήτημα όμως που μας διαιρούσε σαν φοιτητές τις τελευταίες Γενικές Συνελεύσεις δεν ήταν -ή δεν θα έπρεπε να είναι- το «κατάληψη ή ανοιχτή σχολή». Είναι αν μπορεί να υπάρξει αυτή η ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία με τους διοικητικούς υπαλλήλους να απεργούν ή να είναι απολυμένοι. Και ως εκ τούτου αυτό είναι και το ερώτημα που ακόμα και τώρα πρέπει να μας απασχολεί. Ας δούμε λοιπόν κάποια στοιχεία:

• Η γραμματεία του τμήματος Πληροφορικής εξυπηρετεί 2.051 προπτυχιακούς φοιτητές, 760 μεταπτυχιακούς φοιτητές, 240 υποψήφιους διδάκτορες και φροντίζει για το σύνολο της λειτουργίας του Τμήματος. Ο αριθμός  των διοικητικών υπαλλήλων που έχουν απομείνει στο τμήμα για να επιτελούν τις παραπάνω λειτουργίες είναι… μηδέν! Κανένας!
• Ο φύλακας του τμήματος Πληροφορικής, ένας από τους 38 φύλακες του Πανεπιστημίου Αθηνών που έχουν καταργηθεί πλέον σαν κλάδος και έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα από τις 15/10, εργάζεται προσωρινά ως «προσωπικό ασφαλείας»!
• Οι εργαζόμενοι ΙΔΑΧ του τμήματος Πληροφορικής που καλύπτουν θέσεις εργαστηριακού προσωπικού απειλούνται άμεσα με απολύσεις και εφεδρείες!

Αυτή είναι η κατάσταση «ομαλότητας» που επιδιώκει η πολιτική της κυβέρνησης στα Πανεπιστήμια. Σε λίγο, δηλαδή, όχι «ομαλή» λειτουργία των ιδρυμάτων δεν θα μπορεί να υπάρξει, όχι συνέχιση της φοίτησης των σπουδαστών δεν θα είναι εφικτή, αλλά ακόμα και η έκδοση των… πτυχίων θα είναι αδύνατη! Ακόμα και η… καταχώρηση βαθμολογιών θα είναι ακατόρθωτη! Ακόμα και η έκδοση ενός… πιστοποιητικού θα αποτελεί έργο τιτάνιο!

Όλα αυτά συνιστούν «αναβάθμιση» της Παιδείας; Μα κάτι τέτοιο δεν τολμά να το ισχυριστεί ούτε ο κ.Αρβανιτόπουλος. Πρέπει να φύγετε, λέει στους εργαζόμενους, γιατί η απόλυσή σας είναι… μνημονιακή υποχρέωση!  Το ίδιο επανέλαβε και το Συμβούλιο της Επικρατείας που απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα των διοικητικών υπαλλήλων, όχι γιατί οι εργαζόμενοι έχουν άδικο, αλλά  µε την αιτιολογία ότι οι διαθεσιμότητες – απολύσεις αποτελούν «υποχρέωση» της Ελλάδας που απορρέει από το Μεσοπρόθεσμο και το Μνημόνιο!

Να, επομένως, σε τι συνίσταται η «παρανομία» των εργαζόμενων στα Πανεπιστήμια: Στο ότι δεν αποδέχονται μια «νομιμότητα» η οποία στο όνομα των Μνημονίων προσπαθεί να επιβάλλει όλο το τσουνάμι των μέτρων για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, που προωθείται δεκαετίες τώρα από τις ελληνικές κυβερνήσεις και από τις ντιρεκτίβες της ΕΕ, όπως έχουν καταγραφεί στις αποφάσεις της Μπολόνια, της Λευκής Βίβλου κλπ.

Οι πάντες στην εκπαιδευτική κοινότητα -και όχι μόνο- γνωρίζουν ότι πίσω από την πολιτική της διαθεσιμότητας καραδοκούν ιδιωτικές εταιρείες που με τη μορφή «εργολάβων» θα κληθούν να αναλάβουν (έναντι επιβολής διδάκτρων, φυσικά!) από τη φύλαξη των Πανεπιστημίων μέχρι την διαχείριση των βιβλιοθηκών και την διαχείριση των δικτύων πληροφορικής!

Τι απομένει να αντιτείνει  λοιπόν, η κυβέρνηση; Μα φυσικά την πολιτική του διαίρει και βασίλευε, που στρέφει το ένα στρώμα της κοινωνίας ενάντια στο άλλο: Χτες τους γονείς ενάντια στους δασκάλους, προχτές τους επιβάτες ενάντια στους εργαζόμενους του Μετρό, σήμερα τους φοιτητές (που η κυβέρνηση τους κρατά όμηρους με την αδίστακτη πολιτική της) ενάντια στους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια.

Της απομένει, δηλαδή, η ίδια εκείνη «νομιμότητα» που κόβει μισθούς και συντάξεις. Που απελευθερώνει τις απολύσεις. Που στερεί το πετρέλαιο θέρμανσης από τα νοικοκυριά. Που επιβάλει χαράτσια και δυστυχία. Και που (για να μην ξεχνιόμαστε όσον αφορά τι συμβαίνει και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης), από την ώρα που ξεκίνησε η πολιτική της «σωτηρίας» της χώρας (και της Παιδείας...) μέσω αυτής της «νομιμότητας» έχει μπει λουκέτο σε 1.000 σχολεία, έχουν χαθεί -μόνο το 2012- πάνω από 32.000 διδακτικές ώρες λόγω ελλείψεων σε καθηγητές, έχουν μειωθεί οι δαπάνες για τα σχολεία αθροιστικά από το 2009 πάνω από 47%!

Αυτά όμως τα έχουμε ξαναπεί… Ας μιλήσουμε τώρα, λοιπόν, που άνοιξε(;) το τμήμα για κάτι άλλο. Ας μιλήσουμε για την Έκθεση του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) η οποία μεταξύ άλλων προτείνει:

• δίδακτρα στους προπτυχιακούς φοιτητές
• αναβάθμιση και μετατροπή των ΙΕΚ σε ιδιωτικά πανεπιστήμια και «προσπάθεια για αλλαγή του Συντάγματος όπου αυτό εμποδίζει τις απαιτούμενες αλλαγές» - κατάργηση δηλαδή του άρθρου 16
• μετατροπή του συνόλου των σχέσεων εργασίας στο εσωτερικό των μέχρι πρότινος δημοσίων πανεπιστημίων σε ατομικές συμβάσεις εργασίας στα πρότυπα του ιδιωτικού τομέα της εργασιακής ομηρίας και ανασφάλειας
• φοιτητικά δάνεια τα οποία θα αποπληρώνουμε είτε με κρατήσεις από το μισθό μας (αυτόν των 400 ευρώ) σαν εργαζόμενοι είτε μέσω… «προσφοράς στην ερευνητική-εκπαιδευτική διαδικασία» μιας και κάποιος πρέπει να κάνει και τη δουλειά των διοικητικών υπαλλήλων που απολύονται (βιβλιοθήκες, γραμματείες, εργαστήρια κλπ).

Σύμφωνος με την έκθεση του ΟΟΣΑ, είναι και ο Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός. Σύμφωνα και με τη λογική που έβαζε ο νόμος Διαμαντοπούλου, τα καταστατικά λειτουργίας των σχολών και των τμημάτων, πρέπει να εγκριθούν τόσο από το Συμβούλιο Διοίκησης κάθε Ιδρύματος, όσο κι από τις Συγκλήτους και τα τμήματα. Ωστόσο, ακόμα κι αν δεν εγκριθεί το υπουργείο Παιδείας μπορεί πολύ απλά.. να τον επιβάλλει. Τι περιλαμβάνει όμως αυτός ο εσωτερικός κανονισμός;

Τα πράγματα εδώ είναι εξίσου σαφή. Μιλάμε για έναν κανονισμό που έρχεται να επιβάλει διαγραφές φοιτητών (μετά τα ν+2 χρόνια φοίτησης, ή μετά από 6 αποτυχημένες απόπειρες εξέτασης σε κάποιο μάθημα), να οριοθετήσει σε 14 εβδομάδες τα εξάμηνα, να επικυρώσει τις φαστ τρακ εξεταστικές των 3 εβδομάδων. Που στα πλαίσια της Δια βίου μάθησης και της συνεχούς επανακατάρτισης  σπάει τα προγράμματα σπουδών σε 3+1 χρόνια και με την θέσπιση πιστωτικών μονάδων, μετατρέπει τα πτυχία σε ατομικό φάκελο προσόντων. Πλέον οι φοιτητές βάσει του κανονισμού θα μπορούν να διαλέγουν μαθήματα-πιστωτικές μονάδες από παρεμφερείς σχολές, να ακολουθούν «μικρούς κύκλους σπουδών» που θα παρέχονται από εξωτερικούς παράγοντες (βλ. εταιρείες) για περισσότερες πιστωτικές μονάδες κ.ο.κ. Γίνεται ξεκάθαρο πλέον ότι οι φοιτητές θα αναγκάζονται να κυνηγούν συνεχώς πιστωτικές μονάδες με την ελπίδα όταν βγουν στην αγορά εργασίας, να βρεθούν σε πλεονεκτικότερη θέση από τους συναδέλφους τους στην αναζήτηση δουλειάς, χωρίς κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, χωρίς συνολική γνώση και εποπτεία του αντικειμένου τους, μόνο με κατακερματισμένη-υπερεξειδικευμένη γνώση.

Σε ότι αφορά τώρα τις κατευθύνσεις για την εύρεση οικονομικών πόρων ο εσωτερικός κανονισμός φροντίζει πάλι να δώσει σαφείς οδηγίες αξιοποίησης-ξεπουλήματος της περιουσίας των ιδρυμάτων και αξιοποίησης ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ παράγοντα (εσωτερικού ή εξωτερικού) για ανεύρεση πόρων, με πλήρη σύνδεση με το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου). Ακόμα, μιλά για ίδρυση προγραμμάτων δια βίου μάθησης (εκ νέου δίδακτρα για επανακατάρτιση) καθώς και για spin off  εταιρίες, εταιρίες με άλλα λόγια που μπορούν τόσο να καθορίζουν την έρευνα μες στο Πανεπιστήμιο όσο, κυρίαρχα, να εμπορεύονται το προϊόν της έρευνας, καθιστώντας ως μοναδικό κριτήριο το δικό τους κέρδος!

Αυτό είναι το πανεπιστήμιο που μας ετοιμάζουν κυβέρνηση και τρόικα για να απαντήσουν στην κρίση τους! Ένα πανεπιστήμιο με δίδακτρα, διαγραφές και γνώση με το σταγονόμετρο που δε θα βγάζει επιστήμονες με συνολική εποπτεία του αντικειμένου τους, αλλά ευέλικτους κι αναλώσιμους εργαζόμενους με βάση τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς. Αυτό το πανεπιστήμιο δε μας χωράει!

Με αγώνα διαρκείας και μέσα από συλλογικές διαδικασίες

θα επιβάλλουμε τις ανάγκες μας για μόρφωση – δουλειά – ελευθερίες!

Κανένας εργαζόμενος να μην απολυθεί!

Καμία σκέψη για δίδακτρα - διαγραφές!

Δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς ταξικούς φραγμούς!