ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Κάθε χρόνο προσπαθούν να μετατρέψουν το Πολυτεχνείο σε άχρωμη και άοσμη γιορτή και να το παρουσιάσουν σαν ορόσημο του τέλους των αγώνων και των αντιστάσεων και του περάσματος στην κοινωνική και πολιτική σταθερότητα - μέσα από τον κοινοβουλευτισμό.. Όμως η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να επαναδιατυπώσει το πνεύμα της ιστορίας του ηρωικού Πολυτεχνείου... 36 χρόνια μετά τον ηρωϊκό ξεσηκωμό απέναντι στην αμερικανοκίνητη χούντα, ενάντια στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ενάντια στη φασιστική τρομοκρατία και το σύστημα της εκμετάλλευσης, το πνεύμα των διεκδικήσεων και το αίτημα για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει ανεκπλήρωτο και πιο επίκαιρο από ποτέ.
ΨΩΜΙ: Στην εποχή της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού, της δικτατορίας της “ελεύθερης αγοράς”, της ανεργίας, της διαρκούς λιτότητας και φορομπηξίας, το αίτημα για “ψωμί” παραμένει διαχρονικό. Η διαμόρφωση της γενιάς των 700 ευρώ, το χτύπημα στο ασφαλιστικό, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι μαζικές απολύσεις δείχνουν ποιός καλείται να πληρώσει τα “σπασμένα” της κρίσης, δηλαδή οι εργαζόμενοι και η νεολαία.
ΠΑΙΔΕΙΑ: Σε μια περίοδο που επιχειρείται η περαιτέρω επέλαση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και η εμπέδωση όλων των αντιδραστικών τομών των τελευταίων χρόνων (νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση κ.ο.κ.) από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ, οι αγώνες στην παιδεία αποτελούν φωτεινό φάρο για ολόκληρη την κοινωνία. Κι αν παλιότερα το αίτημα για παιδεία μεταφραζόταν απλά ως πάλη για την κατάργηση των ταξικών φραγμών, σήμερα εμπλουτίζεται από την πάλη και διεκδίκηση για το εργασιακό μας μέλλον (λόγω και της αλλαγής του ρόλου που παίζει το πανεπιστήμιο σήμερα). Σ'αυτήν την κατεύθυνση το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα του 2006-07 αλλά και ο Δεκέμβρης του 2008 μας δείχνουν το δρόμο, αυτό των ανυποχώρητων αγώνων για τις ανάγκες και το μέλλον μας, για μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Μπορεί οι μέθοδοι καταστολής να έχουν αλλάξει από την εποχή της Χούντας, μπορεί σήμερα να μην εισβάλλουν τανκς στις κατηλειμμένες σχολές, αλλά η λογική της καταστολής ενάντια στα κινήματα εργαζομένων και νεολαίας και της κατάπνιξης κάθε αγωνιστικής φωνής παραμένει ίδια. Οι διαδηλώσεις χτυπιούνται με τον πιο βάρβαρο τρόπο (χημικά, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις κ.α.), το οπλοστάσιο της αστυνομίας συνεχώς ανανεώνεται, ενώ κυριαρχεί η “τηλεοπτική δημοκρατία” των ΜΜΕ και η ιδεολογική χούντα της Μίας Σκέψης, που θέλει να μας πείσει οτι η Ιστορία τελείωσε και οτι δεν υπάρχει καμία εναλλακτική στο σημερινό κοινωνικό σύστημα. Η αυταρχική θωράκιση του κράτους στο όνομα της πάταξης του “εσωτερικού εχθρού” φτάνει στο σημείο να δολοφονεί νέα παιδιά και μετανάστες. Παράλληλα, επιδιώκεται η περιστολή του ασύλου και η συκοφάντησή του ως δήθεν “άντρο εγκληματιών”, προκειμένου να ξεχάσουμε τον καθοριστικό ρόλο που έχει παίξει διαχρονικά για τους νεολαιίστικους και λαϊκούς αγώνες.
Αλλά και στο διεθνές επίπεδο, οι πόλεμοι της Νέας Τάξης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αποδεικνύουν οτι το αίτημα της ελευθερίας παραμένει ανεπλήρωτο για ολόκληρους λαούς, και οτι οι θεωρίες περί “ειρηνικής παγκοσμιοποίησης” αποτελούν παραμύθια. Απέναντι στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα που θέλει λαοί και κινήματα απελευθέρωσης να βαφτίζονται “τρομοκράτες” (βλ. Παλαιστίνη), απέναντι στη σφαγή αμάχων για την κατάκτηση σφαιρών επιρροής και τα συμφέροντα των πολυεθνικών, το δρόμο δείχνουν οι ηρωϊκοί αντιιμπεριαλιστικοί αγώνες στη Μέση Ανατολή και τα μαχητικά αντιπολεμικά κινήματα σε Ευρώπη και Αμερική.
Φέτος η 17 Νοέμβρη έρχεται ένα μήνα μετά την εκλογή της “νέας” κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οι μέχρι τώρα εξελίξεις δείχνουν οτι οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν τίποτα το θετικό να περιμένουν από αυτή, παρά το “σπρώξιμο” από τα ΜΜΕ και τις επικοινωνιακού χαρακτήρα αλλαγές στα υπουργεία. Το σύστημα ελπίζει οτι το ΠΑΣΟΚ θα τα καταφέρει καλύτερα από τη ΝΔ -η οποία κατέρρευσε στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη- στο να περάσει τα “αναγκαία μέτρα” που θα φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της κοινωνικής πλειοψηφίας, ποντάροντας στην ικανότητα του να ενσωματώνει τις αντιδράσεις και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Παρά το “πράσινο-οικολογικό” περιτύλιγμα, η κρίση και η υπέρβαση της προς όφελος του κεφαλαίου είναι το βασικό διακύβευμα και για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και δεν θα είναι εύκολο, με την ανεργία να έχει ανέβει 2,5% σε έναν χρόνο και την υπομονή του κόσμου να στερεύει.
Ήδη έχουν ξεσπάσει εργατικοί αγώνες, με κυριότερους αυτόν των χιλιάδων εργαζομένων στα προγράμματα stage (τους οποίους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποκριτικά επιχειρεί να πετάξει στο δρόμο, στο όνομα της -πράγματι σε μεγάλο βαθμό- ρουσφετολογικής πρόσληψής τους), αλλά και αυτόν των λιμενεργατών, των οποίων η απεργία έκλεισε προσωρινά μετά την πραξικοπηματική απόφαση της “δικαιοσύνης” να την κηρύξει παράνομη και καταχρηστική. Σαφή δείγματα γραφής αντιδραστικής και αυταρχικής πολιτικής έσπευσαν να δώσουν γρήγορα-γρήγορα και τα μεγάλα αστέρια του κυβερνητικού σχήματος του Γιωργάκη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (υπ. Δημόσιας Τάξης) και Άννα Διαμαντοπούλου (υπ. Παιδείας). Ο πρώτος έχει εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς αστυνομοκρατίας στην περιοχή των Εξαρχείων, ενώ, εκμεταλλευόμενος προβοκατόρικες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, ξανανοίγει το ζήτημα της “τρομοκρατίας”, με όλα τα αντιδημοκρατικά μέτρα και το κυνήγι μαγισσών που αυτό συνεπάγεται. Η δεύτερη όχι απλά δεν έχει πει κουβέντα για απόσυρση των μέτρων που πέρασε η ΝΔ στην παιδεία, αλλά ξεκίνησε τη θητεία της με το κόψιμο της πρόσθετης διδακτικής στήριξης στα σχολεία λόγω έλλειψης κονδυλίων (και που το πήρε άρον-άρον πίσω μετά τις αντιδράσεις). Παράλληλα, προχώρησε σε “πάγωμα” των αδειών των ΚΕΣ (δηλαδή επαναδιαπραγμάτευση με καλύτερους όρους για τους κολεγιάρχες), και υπόσχεται νέο νόμο-πλαίσιο πιο απλό και κατανοητό, λες και το πρόβλημα με τον τωρινό είναι οτι είναι δυσνόητος και σύνθετος...
ΠΑΙΔΕΙΑ: Σε μια περίοδο που επιχειρείται η περαιτέρω επέλαση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και η εμπέδωση όλων των αντιδραστικών τομών των τελευταίων χρόνων (νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση κ.ο.κ.) από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ, οι αγώνες στην παιδεία αποτελούν φωτεινό φάρο για ολόκληρη την κοινωνία. Κι αν παλιότερα το αίτημα για παιδεία μεταφραζόταν απλά ως πάλη για την κατάργηση των ταξικών φραγμών, σήμερα εμπλουτίζεται από την πάλη και διεκδίκηση για το εργασιακό μας μέλλον (λόγω και της αλλαγής του ρόλου που παίζει το πανεπιστήμιο σήμερα). Σ'αυτήν την κατεύθυνση το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα του 2006-07 αλλά και ο Δεκέμβρης του 2008 μας δείχνουν το δρόμο, αυτό των ανυποχώρητων αγώνων για τις ανάγκες και το μέλλον μας, για μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Μπορεί οι μέθοδοι καταστολής να έχουν αλλάξει από την εποχή της Χούντας, μπορεί σήμερα να μην εισβάλλουν τανκς στις κατηλειμμένες σχολές, αλλά η λογική της καταστολής ενάντια στα κινήματα εργαζομένων και νεολαίας και της κατάπνιξης κάθε αγωνιστικής φωνής παραμένει ίδια. Οι διαδηλώσεις χτυπιούνται με τον πιο βάρβαρο τρόπο (χημικά, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις κ.α.), το οπλοστάσιο της αστυνομίας συνεχώς ανανεώνεται, ενώ κυριαρχεί η “τηλεοπτική δημοκρατία” των ΜΜΕ και η ιδεολογική χούντα της Μίας Σκέψης, που θέλει να μας πείσει οτι η Ιστορία τελείωσε και οτι δεν υπάρχει καμία εναλλακτική στο σημερινό κοινωνικό σύστημα. Η αυταρχική θωράκιση του κράτους στο όνομα της πάταξης του “εσωτερικού εχθρού” φτάνει στο σημείο να δολοφονεί νέα παιδιά και μετανάστες. Παράλληλα, επιδιώκεται η περιστολή του ασύλου και η συκοφάντησή του ως δήθεν “άντρο εγκληματιών”, προκειμένου να ξεχάσουμε τον καθοριστικό ρόλο που έχει παίξει διαχρονικά για τους νεολαιίστικους και λαϊκούς αγώνες.
Αλλά και στο διεθνές επίπεδο, οι πόλεμοι της Νέας Τάξης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αποδεικνύουν οτι το αίτημα της ελευθερίας παραμένει ανεπλήρωτο για ολόκληρους λαούς, και οτι οι θεωρίες περί “ειρηνικής παγκοσμιοποίησης” αποτελούν παραμύθια. Απέναντι στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα που θέλει λαοί και κινήματα απελευθέρωσης να βαφτίζονται “τρομοκράτες” (βλ. Παλαιστίνη), απέναντι στη σφαγή αμάχων για την κατάκτηση σφαιρών επιρροής και τα συμφέροντα των πολυεθνικών, το δρόμο δείχνουν οι ηρωϊκοί αντιιμπεριαλιστικοί αγώνες στη Μέση Ανατολή και τα μαχητικά αντιπολεμικά κινήματα σε Ευρώπη και Αμερική.
Φέτος η 17 Νοέμβρη έρχεται ένα μήνα μετά την εκλογή της “νέας” κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οι μέχρι τώρα εξελίξεις δείχνουν οτι οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν τίποτα το θετικό να περιμένουν από αυτή, παρά το “σπρώξιμο” από τα ΜΜΕ και τις επικοινωνιακού χαρακτήρα αλλαγές στα υπουργεία. Το σύστημα ελπίζει οτι το ΠΑΣΟΚ θα τα καταφέρει καλύτερα από τη ΝΔ -η οποία κατέρρευσε στις εκλογές της 4ης Οκτώβρη- στο να περάσει τα “αναγκαία μέτρα” που θα φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της κοινωνικής πλειοψηφίας, ποντάροντας στην ικανότητα του να ενσωματώνει τις αντιδράσεις και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Παρά το “πράσινο-οικολογικό” περιτύλιγμα, η κρίση και η υπέρβαση της προς όφελος του κεφαλαίου είναι το βασικό διακύβευμα και για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και δεν θα είναι εύκολο, με την ανεργία να έχει ανέβει 2,5% σε έναν χρόνο και την υπομονή του κόσμου να στερεύει.
Ήδη έχουν ξεσπάσει εργατικοί αγώνες, με κυριότερους αυτόν των χιλιάδων εργαζομένων στα προγράμματα stage (τους οποίους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποκριτικά επιχειρεί να πετάξει στο δρόμο, στο όνομα της -πράγματι σε μεγάλο βαθμό- ρουσφετολογικής πρόσληψής τους), αλλά και αυτόν των λιμενεργατών, των οποίων η απεργία έκλεισε προσωρινά μετά την πραξικοπηματική απόφαση της “δικαιοσύνης” να την κηρύξει παράνομη και καταχρηστική. Σαφή δείγματα γραφής αντιδραστικής και αυταρχικής πολιτικής έσπευσαν να δώσουν γρήγορα-γρήγορα και τα μεγάλα αστέρια του κυβερνητικού σχήματος του Γιωργάκη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (υπ. Δημόσιας Τάξης) και Άννα Διαμαντοπούλου (υπ. Παιδείας). Ο πρώτος έχει εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς αστυνομοκρατίας στην περιοχή των Εξαρχείων, ενώ, εκμεταλλευόμενος προβοκατόρικες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, ξανανοίγει το ζήτημα της “τρομοκρατίας”, με όλα τα αντιδημοκρατικά μέτρα και το κυνήγι μαγισσών που αυτό συνεπάγεται. Η δεύτερη όχι απλά δεν έχει πει κουβέντα για απόσυρση των μέτρων που πέρασε η ΝΔ στην παιδεία, αλλά ξεκίνησε τη θητεία της με το κόψιμο της πρόσθετης διδακτικής στήριξης στα σχολεία λόγω έλλειψης κονδυλίων (και που το πήρε άρον-άρον πίσω μετά τις αντιδράσεις). Παράλληλα, προχώρησε σε “πάγωμα” των αδειών των ΚΕΣ (δηλαδή επαναδιαπραγμάτευση με καλύτερους όρους για τους κολεγιάρχες), και υπόσχεται νέο νόμο-πλαίσιο πιο απλό και κατανοητό, λες και το πρόβλημα με τον τωρινό είναι οτι είναι δυσνόητος και σύνθετος...
ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΣ – ΑΔΕΙΕΣ ΣΕ ΚΟΛΕΓΙΑ
Η αλήθεια είναι οτι η κυβέρνηση της ΝΔ άφησε πίσω της σπουδαίο μεταρρυθμιστικό “έργο” στο χώρο της παιδείας, ειδικά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Όμως μέτρησε και πολλά “χαστούκια” από το φοιτητικό, πανεκπαιδευτικό και νεολαιίστικο κίνημα, που συνετέλεσαν στη γρήγορη φθορά της και στην αποστροφή που νιώθει γι'αυτήν η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας. Αγώνες όπως αυτοί των καταλήψεων του 2006-07 ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, οι μαθητικές καταλήψεις, οι απεργίες των δασκάλων, και φυσικά η διεθνούς εμβέλειας έκρηξη του περασμένου Δεκέμβρη.
Εκτός του επιχειρηματικού και αυταρχικού νόμου-πλαίσιο για τη λειτουργία των ΑΕΙ και της αναθεώρησης του αρ. 16 που ακυρώθηκε από το φοιτητικό κίνημα, μια άλλη σημαντική τομή στο χώρο της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αποτελεί η προώθηση της νομιμοποίησης και ισοτίμησης των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) και της αδειοδότησης των Κολεγίων – παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα (New York College, Deree, BCA κλπ). Είναι χαρακτηριστικό οτι από την επιτροπή αδειοδότησης των κολεγίων είχαν αποχωρήσει οι εκπρόσωποι των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, λόγω των εξευτελιστικών όρων για την ίδρυση και λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων πώλησης κατάρτισης. Παρ'όλα αυτά, ο απερχόμενος υπ. Παιδείας Σπηλιωτόπουλος πρόλαβε να κάνει ένα “αποχειρετιστήριο δωράκι” στους κολεγιάρχες και να δώσει άδειες σε 33 από αυτά το κολέγια, με μια κίνηση που αποτελεί πραγματικό πραξικόπημα.
Η αναγνώριση των ΚΕΣ περνάει και μέσα από την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 της ΕΕ, που προβλέπει την επαγγελματική ισοτίμηση των αποφοίτων των ΚΕΣ με αυτούς του δημοσίου πανεπιστημίου (π.χ. Τα 4ετή πτυχία του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου ισοτιμούνται με 3χρονα bachelor). Συνολικά το ζήτημα των ΚΕΣ, δηλαδή της λειτουργίας επί της ουσίας ιδιωτικών πανεπιστημίων -παρακάμπτοντας το αρ. 16-, αποτελεί κορυφαίο μέτωπο για το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα, και ταυτόχρονα σημαντικό κόμβο για την πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ στην εκπαίδευση και τη διαδικασία της Μπολόνια. Αποτελεί επίσης καίριο ζήτημα και για τους χιλιάδες μαθητές που πετιούνται έξω από το πανεπιστήμιο με τη βάση του 10 και αποτελούν την καλύτερη πελατεία για τα ψευτο-κολέγια. Φαίνεται οτι για την κυβέρνηση, παλιά και νέα, αυτοί οι μαθητές είναι ανίκανοι να φοιτήσουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά ικανοί να πληρώσουν για να φοιτήσουν στις “ισότιμες” ιδιωτικές σχολές.. Η αναγνώριση των ΚΕΣ και πιστοποίηση των τίτλων σπουδών που εκδίδουν οδηγεί σε κατάργηση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην απαξίωση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής του συνόλου των αποφοίτων. Συμβάλλει στην εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, στην πολυδιάσπαση της νεολαίας και στην ένταση του κατακερματισμού της εκπαίδευσης και της αποσύνδεσης των πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Τέλος, η αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων συντελεί στην όξυνση των ταξικών φραγμών, τη διάσπαση των γνωστικών αντικειμένων και των ενιαίων πτυχιών, ενώ αποτελεί μοχλό πίεσης για την υλοποίηση ολόκληρης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στο δημόσιο πανεπιστήμιο, μαζί και της αξιολόγησης.
Ας δούμε όμως και τι προβλέπει ο νέος νόμος-πλαίσιο, έναν άλλο σημαντικό σταθμό της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που μπήκε στο στόχαστρο του φοιτητικού κινήματος, και που δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί στο σύνολό του, παρά την πραξικοπηματική ψήφισή του το 2007. Ο νόμος-πλαίσιο λοιπόν καθώς και ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός (εκτελεστική διάταξη του νόμου) προβλέπουν: την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου και κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μέσα από τα 4ετή επιχειρηματικά προγράμματα των ιδρυμάτων, την εισαγωγή ιδιωτικό-οικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία των ΑΕΙ-ΤΕΙ (ανταποδοτικές υποτροφίες, αξιολόγηση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας με κριτήρια της αγοράς κ.α.), τους μάνατζερ, την περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων, το άνοιγμα του δρόμου για χρηματοδότηση από «τρίτες πηγές». Την καταστολή και πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος και την ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων, μέσα από τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργηση του ασύλου. Τον ατομικό δρόμο στις σπουδές και την εργασιακή προοπτική, μέσα από το ανώτατο όριο των 2ν χρόνων φοίτησης (και μετά ...διαγραφή), τις αλυσίδες μαθημάτων, τον ατομικό φάκελο προσόντων και τις πιστωτικές μονάδες, τη διαμόρφωση τελικά ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, ευέλικτου και ανίσχυρου απέναντι στον εργοδότη, της επανακατάρτισης, της δια βίου μάθησης και της εργασιακής περιπλάνησης. Σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση κινείται το νέο προεδρικό διάταγμα το οποίο στοχεύει στην εξειδίκευση των διατάξεων του εσωτερικού κανονισμού, όπου προβλέπονται επιπλέον πειθαρχικά μέτρα για τους αγωνιζόμενους φοιτητές και τις μαχητικές πρακτικές του φοιτητικού κινήματος.
Για όλα αυτά τα φλέγοντα ζητήματα στο μέτωπο της εκπαίδευσης, τίποτα δεν δείχνει οτι μπορούμε να περιμένουμε από το ΠΑΣΟΚ αλλαγή πολιτικής. Πόσω μάλλον όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είναι δηλωμένα υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της λειτουργίας των ΚΕΣ, η κυβέρνηση Σημίτη προώθησε ανάλογα αντιεκπαιδευτικά μέτρα (με υπουργό τον Αρσένη), ενώ η Άννα Διαμαντοπούλου από τη θέση της υπεύθυνου παιδείας του ΠΑΣΟΚ έχει καταφερθεί υπέρ της ουσίας του νόμου-πλαίσιο και ενάντια στο άσυλο (βλ. δηλώσεις της τον Δεκέμβρη).. Εμείς πιστεύουμε οτι πρέπει να βγει μπροστά το φοιτητικό κίνημα, μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, με το επικίνδυνο πολιτικό περιεχόμενο που το οδήγησε σε νίκες τα τελευταία χρόνια και με τις ανάλογες μορφές (διαδηλώσεις, καταλήψεις κλπ). Που θα συντονίζεται στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, μακριά από γραφειοκρατικά μορφώματα όπως είναι τα ΔΣ και η ΕΦΕΕ...
Εκτός του επιχειρηματικού και αυταρχικού νόμου-πλαίσιο για τη λειτουργία των ΑΕΙ και της αναθεώρησης του αρ. 16 που ακυρώθηκε από το φοιτητικό κίνημα, μια άλλη σημαντική τομή στο χώρο της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αποτελεί η προώθηση της νομιμοποίησης και ισοτίμησης των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) και της αδειοδότησης των Κολεγίων – παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα (New York College, Deree, BCA κλπ). Είναι χαρακτηριστικό οτι από την επιτροπή αδειοδότησης των κολεγίων είχαν αποχωρήσει οι εκπρόσωποι των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, λόγω των εξευτελιστικών όρων για την ίδρυση και λειτουργία αυτών των επιχειρήσεων πώλησης κατάρτισης. Παρ'όλα αυτά, ο απερχόμενος υπ. Παιδείας Σπηλιωτόπουλος πρόλαβε να κάνει ένα “αποχειρετιστήριο δωράκι” στους κολεγιάρχες και να δώσει άδειες σε 33 από αυτά το κολέγια, με μια κίνηση που αποτελεί πραγματικό πραξικόπημα.
Η αναγνώριση των ΚΕΣ περνάει και μέσα από την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 της ΕΕ, που προβλέπει την επαγγελματική ισοτίμηση των αποφοίτων των ΚΕΣ με αυτούς του δημοσίου πανεπιστημίου (π.χ. Τα 4ετή πτυχία του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου ισοτιμούνται με 3χρονα bachelor). Συνολικά το ζήτημα των ΚΕΣ, δηλαδή της λειτουργίας επί της ουσίας ιδιωτικών πανεπιστημίων -παρακάμπτοντας το αρ. 16-, αποτελεί κορυφαίο μέτωπο για το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα, και ταυτόχρονα σημαντικό κόμβο για την πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΕΕ στην εκπαίδευση και τη διαδικασία της Μπολόνια. Αποτελεί επίσης καίριο ζήτημα και για τους χιλιάδες μαθητές που πετιούνται έξω από το πανεπιστήμιο με τη βάση του 10 και αποτελούν την καλύτερη πελατεία για τα ψευτο-κολέγια. Φαίνεται οτι για την κυβέρνηση, παλιά και νέα, αυτοί οι μαθητές είναι ανίκανοι να φοιτήσουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά ικανοί να πληρώσουν για να φοιτήσουν στις “ισότιμες” ιδιωτικές σχολές.. Η αναγνώριση των ΚΕΣ και πιστοποίηση των τίτλων σπουδών που εκδίδουν οδηγεί σε κατάργηση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην απαξίωση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής του συνόλου των αποφοίτων. Συμβάλλει στην εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, στην πολυδιάσπαση της νεολαίας και στην ένταση του κατακερματισμού της εκπαίδευσης και της αποσύνδεσης των πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Τέλος, η αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων συντελεί στην όξυνση των ταξικών φραγμών, τη διάσπαση των γνωστικών αντικειμένων και των ενιαίων πτυχιών, ενώ αποτελεί μοχλό πίεσης για την υλοποίηση ολόκληρης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στο δημόσιο πανεπιστήμιο, μαζί και της αξιολόγησης.
Ας δούμε όμως και τι προβλέπει ο νέος νόμος-πλαίσιο, έναν άλλο σημαντικό σταθμό της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που μπήκε στο στόχαστρο του φοιτητικού κινήματος, και που δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί στο σύνολό του, παρά την πραξικοπηματική ψήφισή του το 2007. Ο νόμος-πλαίσιο λοιπόν καθώς και ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός (εκτελεστική διάταξη του νόμου) προβλέπουν: την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου και κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μέσα από τα 4ετή επιχειρηματικά προγράμματα των ιδρυμάτων, την εισαγωγή ιδιωτικό-οικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία των ΑΕΙ-ΤΕΙ (ανταποδοτικές υποτροφίες, αξιολόγηση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας με κριτήρια της αγοράς κ.α.), τους μάνατζερ, την περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων, το άνοιγμα του δρόμου για χρηματοδότηση από «τρίτες πηγές». Την καταστολή και πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος και την ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων, μέσα από τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργηση του ασύλου. Τον ατομικό δρόμο στις σπουδές και την εργασιακή προοπτική, μέσα από το ανώτατο όριο των 2ν χρόνων φοίτησης (και μετά ...διαγραφή), τις αλυσίδες μαθημάτων, τον ατομικό φάκελο προσόντων και τις πιστωτικές μονάδες, τη διαμόρφωση τελικά ενός νέου μοντέλου εργαζομένου, ευέλικτου και ανίσχυρου απέναντι στον εργοδότη, της επανακατάρτισης, της δια βίου μάθησης και της εργασιακής περιπλάνησης. Σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση κινείται το νέο προεδρικό διάταγμα το οποίο στοχεύει στην εξειδίκευση των διατάξεων του εσωτερικού κανονισμού, όπου προβλέπονται επιπλέον πειθαρχικά μέτρα για τους αγωνιζόμενους φοιτητές και τις μαχητικές πρακτικές του φοιτητικού κινήματος.
Για όλα αυτά τα φλέγοντα ζητήματα στο μέτωπο της εκπαίδευσης, τίποτα δεν δείχνει οτι μπορούμε να περιμένουμε από το ΠΑΣΟΚ αλλαγή πολιτικής. Πόσω μάλλον όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είναι δηλωμένα υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της λειτουργίας των ΚΕΣ, η κυβέρνηση Σημίτη προώθησε ανάλογα αντιεκπαιδευτικά μέτρα (με υπουργό τον Αρσένη), ενώ η Άννα Διαμαντοπούλου από τη θέση της υπεύθυνου παιδείας του ΠΑΣΟΚ έχει καταφερθεί υπέρ της ουσίας του νόμου-πλαίσιο και ενάντια στο άσυλο (βλ. δηλώσεις της τον Δεκέμβρη).. Εμείς πιστεύουμε οτι πρέπει να βγει μπροστά το φοιτητικό κίνημα, μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, με το επικίνδυνο πολιτικό περιεχόμενο που το οδήγησε σε νίκες τα τελευταία χρόνια και με τις ανάλογες μορφές (διαδηλώσεις, καταλήψεις κλπ). Που θα συντονίζεται στη βάση των αποφάσεων των γενικών συνελεύσεων, μακριά από γραφειοκρατικά μορφώματα όπως είναι τα ΔΣ και η ΕΦΕΕ...
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Μέσα στην γενικότερη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας δεν μένει σίγουρα και ο επαγγελματικός μας κλάδος. Είναι ένας κλάδος που ακριβώς επειδή είναι στην αιχμή της τεχνολογικής είναι από τους πρώτους που βλέπουν την εξειδίκευση, την ελαστική εργασία καθώς και την έντονη εκμετάλλευση να γίνονται καθημερινή πραγματικότητας στους χώρους εργασίας (π.χ. Vodafone, Wind, Cosmote). Η προσπάθεια από τις δυνάμεις της αγοράς να απαξιώσουν τόσο το πτυχίο όσο και τις γνώσεις και ικανότητες των αποφοίτων φαίνεται από τις παράλληλες αλλαγές που προσπαθούν να προωθήσουν είτε στα ομόλογα πανεπιστημιακά ιδρύματα (βλέπε ΠΑ.ΠΕΙ.) είτε και στα δικαιώματα του κλάδου συνολικότερα. Στην συγκεκριμένη περίοδο – παράλληλα με την ευρύτερη μείωση των θέσεων εργασίας στο δημόσιο και στην εκπαίδευση – επιχειρείται χτύπημα στα προφανή δικαιώματα μας (γεγονός που στοιχειοθετείται τόσο από την γνωστική επάρκεια των αποφοίτων του ιδρύματος μας όσο και από το ίδιο το πτυχίο) στην διδασκαλία σε Γυμνάσια και Λύκεια (εκπαιδευτική-παιδαγωγική επάρκεια). Μάλιστα και στην Γ.Σ. του Τμήματος μας ακούστηκαν προτάσεις για 2 επιπλέον εξάμηνα ώστε να κατοχυρώνεται η εν λόγω δυνατότητα (παιδαγωγική επάρκεια). ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ! Οποιαδήποτε πρόταση τέτοιου είδους, ιδιαίτερα στις παρούσες συνθήκες της οικονομικής κρίσης, σημαίνει αύξηση της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας στον κλάδο μας.
ΖΗΤΑΜΕ:
· Καμία άδεια σε κολέγιο-ΚΕΣ, να παρθούν πίσω όσες δόθηκαν. Να σταματήσει κάθε διαδικασία νομιμοποίησης και ισοτίμησής τους. Όχι στην ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05.
· Κατάργηση των ΚΕΣ και κάθε μορφής ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για αναθεώρηση του αρ. 16 ή παράκαμψής του.
· Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, καμία εφαρμογή διάταξής του, να αποσυρθεί ο εσωτερικός κανονισμός. Καμία σκέψη για αξιολόγηση σε κανένα τμήμα.
· Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό. Διεύρυνση του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους. Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων και των μαχητικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος.
· Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια και Δωρεάν για όλους.
· Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
· Κατάργηση της βάσης του 10. Ενιαίο 12χρονο σχολείο με κατάργηση των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Ελεύθερη πρόσβαση σ’όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στην έρευνα χωρίς ταξικούς, οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς.
· Να αποσυρθούν οι ψηφισμένοι νόμοι για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, έρευνα και μεταπτυχιακά.
· Aπεμπλοκή της Ελλάδας από τον Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ), μπλοκάρισμα της διαδικασίας της Μπολόνια, ανυπακοή στις κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ για την εκπαίδευση.
· Ενάντια στην εντατικοποίηση των σπουδών και την πειθάρχηση των φοιτητών. Όχι στα μαζικά κοψίματα.
· Άμεση και χωρίς περιστροφές καθιέρωση πτυχιακών εξεταστικών στο τμήμα μας.
· Απαιτούμε την κατοχύρωση της παιδαγωγικής επάρκειας στο πτυχίο της σχολής. Καμιά σκέψη για περαιτέρω διαδικασίες πιστοποίησης της εν λόγω δεξιότητας.
· Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες για όλους τους φοιτητές.
· Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων.
· Στήριξη των απεργιών και των κινητοποιήσεων στη Vodafone, τη Wind, και των αντίστοιχων σωματείων εργαζομένων. Στήριξη κάθε αγωνιστικής πρωτοβουλίας στον κλάδο μας.
· 1400 Ευρώ κατώτατος μισθός, για να ζουν όλοι αξιοπρεπώς από μια και μόνο δουλειά. Όχι στο “πάγωμα” των μισθών και τη λιτότητα, να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ.
· Μόνιμη και σταθερή εργασία για τους εργαζομένους στα προγράμματα stage, κατάργηση των stage στο δημόσιο ΚΑΙ τον ιδιωτικό τομέα, στο πλαίσιο της ευρύτερης πάλης ενάντια στην ελαστική εργασία και την ανεργία.
· Απαγόρευση των απολύσεων, όχι στην περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με πρόσχημα την κρίση.
· Αλληλεγγύη στον αγώνα των λιμενεργατών, όχι στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ.
· Να καταργηθούν όλοι οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Πετραλιά-Ρέππα-Σιούφα). Πλήρη και διευρυμένη ασφαλιστική και υγιειονομική κάλυψη όλων των εργαζομένων, καθώς και των νέων πτυχιούχων και ανέργων.
· Άμεση νομιμοποίηση των μεταναστών, να αποκτήσουν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Άσυλο σε όποιον το ζητήσει. Όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όχι στο Σύμφωνο Μετανάστευσης της ΕΕ.
• Να διαλυθούν τώρα ΜΑΤ και ειδικές δυνάμεις καταστολής, αφοπλισμός της αστυνομίας. Κατάργηση της χρήσης χημικών και δακρυγόνων. Να φύγουν οι χαφιεδοκάμερες από τους δρόμους.
• Κατάργηση των τρομονόμων της ΕΕ, καμία εφαρμογή τους. Κατάργηση της “ποινικοποίησης της κουκούλας” και των υπόλοιπων αυταρχικών διατάξεων που ψηφίστηκαν μετά το Δεκέμβρη.
• Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18, κανένας νέος μισθοφόρος. Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να επιστρέψουν οι Έλληνες φαντάροι από Κόσσοβο και Αφγανιστάν. Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και Ευρωστρατό, να κλείσουν οι βάσεις σε Σούδα και Άκτιο.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
· Συμμετοχή του Συλλόγου στον 3μερο εορτασμό του Πολυτεχνείου (στον ιστορικό χώρο του κάτω Πολυτεχνείου). Συμβολική κατάληψη της σχολής τη Δευτέρα 16 και την Τρίτη 17 Νοέμβρη.
· Συμμετοχή του Συλλόγου στην παλλαϊκή-αντιιμπεριαλιστική πορεία της Τρίτης 17 Νοέμβρη, με κατεύθυνση την Αμερικανική πρεσβεία. Προσυγκέντρωση στις 15:00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
· Συμμετοχή του Συλλόγου σε κινητοποίηση για το άσυλο τη Δευτέρα 16 Νοέμβρη και σε όποια εξώστρεφη δράση αποφασιστεί με τους υπόλοιπους Φοιτητικούς Συλλόγους.
· Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην επόμενη Γενική Συνέλευση Τμήματος, απαιτώντας άμεση δέσμευση για καθιέρωση πτυχιακών εξεταστικών στο τμήμα.
· Κάλεσμα και συντονισμός με τους Συλλόγους Φοιτητών των υπόλοιπων σχολών Πληροφορικής στην Ελλάδα για το ζήτημα των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων και για τη διεξαγωγή παράστασης διαμαρτυρίας στο αρμόδιο Υπουργείο.
· Νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου στο άμεσο επόμενο χρονικό διάστημα.
ΖΗΤΑΜΕ:
· Καμία άδεια σε κολέγιο-ΚΕΣ, να παρθούν πίσω όσες δόθηκαν. Να σταματήσει κάθε διαδικασία νομιμοποίησης και ισοτίμησής τους. Όχι στην ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05.
· Κατάργηση των ΚΕΣ και κάθε μορφής ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για αναθεώρηση του αρ. 16 ή παράκαμψής του.
· Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, καμία εφαρμογή διάταξής του, να αποσυρθεί ο εσωτερικός κανονισμός. Καμία σκέψη για αξιολόγηση σε κανένα τμήμα.
· Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό. Διεύρυνση του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους. Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων και των μαχητικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος.
· Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια και Δωρεάν για όλους.
· Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
· Κατάργηση της βάσης του 10. Ενιαίο 12χρονο σχολείο με κατάργηση των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Ελεύθερη πρόσβαση σ’όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στην έρευνα χωρίς ταξικούς, οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς.
· Να αποσυρθούν οι ψηφισμένοι νόμοι για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, έρευνα και μεταπτυχιακά.
· Aπεμπλοκή της Ελλάδας από τον Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ), μπλοκάρισμα της διαδικασίας της Μπολόνια, ανυπακοή στις κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ για την εκπαίδευση.
· Ενάντια στην εντατικοποίηση των σπουδών και την πειθάρχηση των φοιτητών. Όχι στα μαζικά κοψίματα.
· Άμεση και χωρίς περιστροφές καθιέρωση πτυχιακών εξεταστικών στο τμήμα μας.
· Απαιτούμε την κατοχύρωση της παιδαγωγικής επάρκειας στο πτυχίο της σχολής. Καμιά σκέψη για περαιτέρω διαδικασίες πιστοποίησης της εν λόγω δεξιότητας.
· Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες για όλους τους φοιτητές.
· Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Όχι στην επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων.
· Στήριξη των απεργιών και των κινητοποιήσεων στη Vodafone, τη Wind, και των αντίστοιχων σωματείων εργαζομένων. Στήριξη κάθε αγωνιστικής πρωτοβουλίας στον κλάδο μας.
· 1400 Ευρώ κατώτατος μισθός, για να ζουν όλοι αξιοπρεπώς από μια και μόνο δουλειά. Όχι στο “πάγωμα” των μισθών και τη λιτότητα, να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ.
· Μόνιμη και σταθερή εργασία για τους εργαζομένους στα προγράμματα stage, κατάργηση των stage στο δημόσιο ΚΑΙ τον ιδιωτικό τομέα, στο πλαίσιο της ευρύτερης πάλης ενάντια στην ελαστική εργασία και την ανεργία.
· Απαγόρευση των απολύσεων, όχι στην περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με πρόσχημα την κρίση.
· Αλληλεγγύη στον αγώνα των λιμενεργατών, όχι στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ.
· Να καταργηθούν όλοι οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Πετραλιά-Ρέππα-Σιούφα). Πλήρη και διευρυμένη ασφαλιστική και υγιειονομική κάλυψη όλων των εργαζομένων, καθώς και των νέων πτυχιούχων και ανέργων.
· Άμεση νομιμοποίηση των μεταναστών, να αποκτήσουν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Άσυλο σε όποιον το ζητήσει. Όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όχι στο Σύμφωνο Μετανάστευσης της ΕΕ.
• Να διαλυθούν τώρα ΜΑΤ και ειδικές δυνάμεις καταστολής, αφοπλισμός της αστυνομίας. Κατάργηση της χρήσης χημικών και δακρυγόνων. Να φύγουν οι χαφιεδοκάμερες από τους δρόμους.
• Κατάργηση των τρομονόμων της ΕΕ, καμία εφαρμογή τους. Κατάργηση της “ποινικοποίησης της κουκούλας” και των υπόλοιπων αυταρχικών διατάξεων που ψηφίστηκαν μετά το Δεκέμβρη.
• Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18, κανένας νέος μισθοφόρος. Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να επιστρέψουν οι Έλληνες φαντάροι από Κόσσοβο και Αφγανιστάν. Έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και Ευρωστρατό, να κλείσουν οι βάσεις σε Σούδα και Άκτιο.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
· Συμμετοχή του Συλλόγου στον 3μερο εορτασμό του Πολυτεχνείου (στον ιστορικό χώρο του κάτω Πολυτεχνείου). Συμβολική κατάληψη της σχολής τη Δευτέρα 16 και την Τρίτη 17 Νοέμβρη.
· Συμμετοχή του Συλλόγου στην παλλαϊκή-αντιιμπεριαλιστική πορεία της Τρίτης 17 Νοέμβρη, με κατεύθυνση την Αμερικανική πρεσβεία. Προσυγκέντρωση στις 15:00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
· Συμμετοχή του Συλλόγου σε κινητοποίηση για το άσυλο τη Δευτέρα 16 Νοέμβρη και σε όποια εξώστρεφη δράση αποφασιστεί με τους υπόλοιπους Φοιτητικούς Συλλόγους.
· Μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην επόμενη Γενική Συνέλευση Τμήματος, απαιτώντας άμεση δέσμευση για καθιέρωση πτυχιακών εξεταστικών στο τμήμα.
· Κάλεσμα και συντονισμός με τους Συλλόγους Φοιτητών των υπόλοιπων σχολών Πληροφορικής στην Ελλάδα για το ζήτημα των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων και για τη διεξαγωγή παράστασης διαμαρτυρίας στο αρμόδιο Υπουργείο.
· Νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου στο άμεσο επόμενο χρονικό διάστημα.
ΑΝεξάρτητη ΑΡιστερή ΣΥσπείρωση Πληροφορικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου