TO ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ...

Το πανεπιστήμιο του μνημονίου έρχεται..

…η δημόσια δωρεάν παιδεία φεύγει!

Την προηγούμενη βδομάδα, από το “μαντείο των Δελφών”, η υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε τις προθέσεις της για την επόμενη μέρα του πανεπιστημίου στη χώρα μας. Οι εξαγγελίες της υπουργού και της κυβέρνησης δεν είναι απλά συνέχεια των αντιδραστικών νομοσχεδίων του Ε. Στυλιανίδη και του αιματοβαμμένου και αντιδημοκρατικού Νόμου-Πλαίσιο της Γιαννάκου. Αποτελούν πραγματική τομή αφού στοχεύουν, όχι μόνο στη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αλλά και στην πλήρη ανατροπή του χαρακτήρα και του κοινωνικού ρόλου του πανεπιστημίου.

Την εποχή της κρίσης και της βαρβαρότητας, η κυβέρνηση του κεφαλαίου και του ΔΝΤ δεν διστάζει να αλλάξει τα πάντα στο πανεπιστήμιο ώστε να βρει σε αυτό ένα νέο πεδίο κερδοφορίας (για να μπορεί έτσι να δίνει δισεκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες και στις επιχειρήσεις) και έναν απόφοιτο για να μπορεί να τον εκμεταλλεύεται πιο άγρια. Προσπαθούν να επιβάλουν όλα όσα λέει τα μνημόνιο και όσα τόσα χρόνια απέτυχαν να εφαρμόσουν εξαιτίας της ύπαρξης δυνατού και μαχητικού φοιτητικού κινήματος.

Τι περιλαμβάνουν όμως τα νέα μέτρα;

1. Κάρτα φοιτητή: Κάθε φοιτητής θα παίρνει μια κάρτα η οποία θα αντιστοιχεί σε όλα τα χρήματα που το κράτος επιθυμεί να δαπανά ανά φοιτητή. Με αυτή την κάρτα οι φοιτητές θα γράφονται (πράγμα που θα συνεπάγεται ότι το πανεπιστήμιο θα παίρνει κάποια χρήματα από την κάρτα για να καλύψει τα έξοδα φοίτησης) και μέσω αυτής θα κάνουν χρήση όλων των κοινωνικών παροχών για τους φοιτητές. Με αυτό τον τρόπο το κράτος δεν χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, αλλά δίνει ένα «πρίμ» ανάλογα με το πόσους φοιτητές το κάθε πανεπιστήμιο έχει. Αυτό το στοιχείο θα οδηγήσει τα ιδρύματα να βλέπουν τους φοιτητές σαν πελάτες, ενώ παράλληλα ανοίγεται ο δρόμος για την άρση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Πολύ σύντομα θα μας πουν να πληρώσουμε κάτι για κάρτα, λίγο αργότερα δίδακτρα…
2. Αλλαγές στο πλαίσιο διοίκησης: Ενώ έως τώρα οι αποφάσεις μέσα στις σχολές παίρνονται μέσα από τα συλλογικά όργανα με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών και εργαζομένων, με το νέο νόμο-Πλαίσιο η διοίκηση του πανεπιστημίου πλέον περνάει σε μάνατζερ, στελέχη της αγοράς, διορισμένους “golden boys” και επιχειρηματίες. Όλοι αυτοί θα αποφασίζουν πως το πανεπιστήμιο θα συμβαδίζει καλύτερα με τους νόμους τις αγοράς, πως θα λειτουργεί και το ίδιο σαν επιχείρηση και πως θα καταφέρνει να ικανοποιεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Αυτό σημαίνει ένα πανεπιστήμιο που δεν θα το ενδιαφέρει να ικανοποιεί τις ανάγκες των φοιτητών, που θα είναι μακριά από την φωνή του κινήματος και τα προβλήματα των περισσοτέρων από εμάς.
3. Οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων: Η κρατική χρηματοδότηση θα μειωθεί δραματικά(ήδη φέτος μειώ8ηκε κατά 40%), επομένως τα ιδρύματα θα βγαίνουν «παγανιά» να βρουν τα ίδια χρήματα για την επιβίωσή τους. Αυτό σημαίνει πανεπιστήμια που θα πουλάν την έρευνα, που θα αναζητούν χορηγούς και θα κάνουν business. Αυτό δεν είναι καθόλου αθώο και λογικό. Κάθε ιδιώτης που θα βάλει χρήματα θα έχει προφανώς και απαιτήσεις για το τι μαθήματα θα διδαχθούν, ποιες σχολές θα ανοίξουν και ποιες θα κλείσουν, τι έρευνα θα γίνει, πόσα χρήματα θα φύγουν για φοιτητική μέριμνα, εκβιάζοντας να γίνει το δικό του. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής και η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ θα εξαρτάται από τις ορέξεις του ιδιώτη χορηγού. Θα έχουμε για παράδειγμα έδρα φαρμακευτικής της Μπάγιερ και εργαστήριο χημείας με την ονομασία MOTOR OIL.
4. Καλλικράτης στα πανεπιστήμια: Τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ θα κλείσουν, ενώ φοιτητές και απόφοιτοι θα βρεθούν στην αβεβαιότητα. Η χωροταξία των ιδρυμάτων θα αλλάξει ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες των ανά τόπους οικονομιών.
5. Απαξίωση των πτυχίων και εξατομίκευση των σπουδών: Διαλύεται η έννοια του πτυχίου που σου παρείχε γνώσεις σε ένα γνωστικό αντικείμενο και κάποια ενιαία δικαιώματα στην εργασία για την επόμενη μέρα. Το πτυχίο γίνεται ένας ατομικός φάκελος σπουδών που θα περιλαμβάνει «γνώσεις δεξιότητες και ικανότητες» τις οποίες θα παίρνεις σε όλο τον εργάσιμο βίο σου και θα δημιουργείς έτσι έναν προσωπικό και μοναδικό σύνολο προσόντων που θα στερεί από τον εργαζόμενο κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Παράλληλα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων ο απόφοιτος ουσιαστικά χάνεται σε ένα λαβύρινθο πιστοποιήσεων και εξετάσεων που όμως δεν εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα σε σταθερή δουλειά με αποδοχές αντίστοιχες της γνωστικής του επάρκειας.
6. Αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής-προπαρασκευαστικά έτη. Αλλαγή η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από τον βαθιά ταξικό και αλλοτριωτικό χαρακτήρα των εισαγωγικών εξετάσεων, αλλά θα βάλει ένα ακόμα χρόνο εντατικού χωρίς ουσία διαβάσματος, φροντιστηρίων και άγχους, μέσα στα πανεπιστήμια αυτή την φορά, ενώ θα προλειάνει και το έδαφος για το σπάσιμό των σπουδών σε 3+2 έτη.
7. Αξιολόγηση Όλα τα παραπάνω θα επιστεγαστούν με τον θεσμό της αξιολόγησης ο οποίος θα γίνει ο εκβιαστικός τρόπος για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα. Με την αξιολόγηση (που θα είναι υποχρεωτική με ποινή παύσης κάθε χρηματοδότησης) θα κατατάσσονται τα πανεπιστήμια βάσει του συγχρονισμού τους με τις ορέξεις των επιχειρηματιών (και του ΔΝΤ φυσικά στη χώρα μας!!) και θα υποβάλλονται κυρώσεις σε αυτά που δεν υπακούουν.

Με άλλα λόγια στοχεύουν:

• Να αναδιατάξουν συνολικά την εκπαίδευση στη χώρα μας. Όπως δηλώνει ο Παπανδρέου «πρέπει να τελειώνουμε με το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης», δηλαδή το πανεπιστήμιο που είχε στοιχειώδη δικαιώματα για τους φοιτητές, στοιχειώδη δημοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του. Θέλουν να φέρουν την Μπολόνια και το ΔΝΤ μέσα στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν την γνώστη και την εκπαίδευση όπως έχουν κάνει σε τόσους άλλους τομείς (υγεία, ασφάλιση, εργασία, μεταφορές κ.α.).

• Να αναιρέσουν κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Η εκπαίδευση στο μνημόνιο ορίζεται από την αρχή: από δημόσια παρεχόμενο αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα, και μάλιστα πολύ ακριβό. Η ιδιωτική εκπαίδευση γίνεται καθεστώς και το δημόσιο πανεπιστήμιο λειτουργεί σαν ιδιωτικό ή χάνει πλήρως το δημόσιο χαρακτήρα του. Οι παροχές στους φοιτητές κόβονται(εστίες, εστιατόρια, πάσο, συγγράμματα ) και από τον βαθύ ταξικό χαρακτήρα των μέτρων και την οξύτητα της κατάστασης στην κοινωνία απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της νεολαίας από την πανεπιστημιακή μόρφωση.
• Να εντείνουν την επιχειρηματικότητα του πανεπιστημίου. Δεν υπάρχει πλέον χώρος μέσα στα ιδρύματα για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες, για αμφισβήτηση στην γνώση, για πολιτική δράση. Η μέγιστη προτεραιότητα θα είναι οι ισολογισμοί, οι επενδύσεις, τα πάρε δώσε με την αγορά και τους μάνατζερ. Οι φοιτητές θα είναι πελάτες χωρίς καθόλου ελεύθερο χρόνο και στεγνά ειδικευμένοι σε κάποια θραύσματα δεξιοτήτων.
• Να αλλάξουν το χαρακτήρα των σπουδών. Τις κάνουν πιο εντατικοποιημένες με προαπαιτούμενα-αλυσίδες, με ένα πρώτο έτος γεμάτο ανταγωνισμό. Όλα αυτά βέβαια την στιγμή που οι περισσότεροι φοιτητές θα αναγκαστούν να εργάζονται παράλληλα. Θέλουν να συμπιέσουν τα όρια σπουδών και να νομιμοποιήσουν τις διαγραφές φοιτητών. Θέλουν λένε να καταργήσουν τις εξεταστικές, και επιχειρούν να μετατρέψουν σε εξεταστική όλο το εξάμηνο. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, καθημερινά απουσιολόγια και μετρήσεις της απόδοσης των φοιτητών…

Το φοιτητικό κίνημα, οι φοιτητές και σπουδαστές σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ πρέπει να σημάνουν συναγερμό προτάσσοντας τις συλλογικές διαδικασίες, τις γενικές συνελεύσεις, τις μαχητικές διαδηλώσεις, τις καταλήψεις και τις απεργίες μέχρι να τα πάρουν όλα πίσω! Πρέπει να ανοίξουν διάλογο με την κοινωνία, να συνδεθούν με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της και να συγκρουστούν με την χούντα ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ.

ΤΟ ΤΑΝΚ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΜΑΣ!